Kunst en gebakken lucht (door de ogen van Huub Mous)

Ik lees met regelmaat de blog van Huub Mous (zie de bloglijst rechts). Het is op zich al een plezier om iets te lezen van iemand die graag schrijft, en als dat dan gaat over onderwerpen die mij ook raken dan wordt het plezier verdubbeld.

Meestal heb ik aan lezen genoeg, af en toe geef ik wel eens een reactie. Bij de recente post Mindmapping in the Dream Society werd ik ook weer geprikkeld een reactie te geven [was aldaar te lezen; na update van zijn blog lijken veel reacties verdwenen (feb 2015)]. Ik neem aan dat ik wel een klein stukje van de blogpost mag citeren:

"Welnu, als dat zo is, dan moet de vorm van ‘mindmappen’ die Kie Ellens bij de tentoonstelling Horizonnen heeft toegepast, wel het product van een zeer chaotische geest zijn. Volgens mij heeft hij met deze tentoonstelling het bewijs geleverd dat het fenomeen ‘gastcurator’ als modieuze tendens inmiddels zorgelijke trekken heeft aangenomen. De gastcurator is nu definitief een kunstenaar in het kwadraat geworden. Hij gedraagt zich als een goeroe wiens onnavolgbare gedachtespinsels door het museumpubliek als zoete koek worden geconsumeerd. Kunst is tegenwoordig alleen nog maar te verteren als het wordt gepresenteerd in een conceptueel kader van gebakken lucht. 

Daarnaast zie je het fenomeen opkomen van de literaire kunstkenner, die zich als kunst-explicator of gastcurator mag voordoen op tv of in het museum zelf. Het museumpubliek valt tegenwoordig in katzwijm voor wat Joost Zwagerman of Nico Dijkshoorn aan moois over kunst de te zeggen hebben. Kunst is alleen nog kunst als het met zalvende woorden tot ons komt. We hoeven het niet te snappen, we mogen het niets eens snappen, maar we moeten er wel een goed gevoel bij krijgen. Het moet ons een gevoel geven dat kunst intens goed is, omdat Joost Zwagerman zegt dat het goed is. In deze maalstroom van volksverlakkerij is de gastcurator zoiets als de laatste Schepper geworden. Hij zag dat het goed was en vervolgens voegt de kunst zich in Zijn scheppingsverhaal, als een nieuwe Genesis voor de kunst."

Verder verwijst de post naar een eerdere blogpost over gastcuratorschap getiteld De inflatie van de gastcurator. Ook zeer de moeite waard, vind ik. Want het is prettig om dit alles nu eens goed verwoord te horen uit een andere hoek dan die van (mede)kunstenaars.

Wel vrees ik dat we voorlopig maar beter kunnen wennen aan de gebakken luchten. Als iemand tekenen ziet dat het tij keert, dat de kunst zelf weer het primaat krijgt boven de verhalen eromheen, dat de kunstenaar weer belangrijker wordt dan de goeroe/curator...aarzel niet het mij te melden!