verslag 20 april

20 April was de laatste keer, omdat 1 les onvoorzien uitviel.

Daarom een wat andere opzet van de les, geen rondetafel-gesprek maar een eindpresentatie met 3 schema's waarin de verschillende thema's die aan bod zijn geweest aan elkaar werden geknoopt.

Hieronder die drie schema's (niet helemaal volledig, ter plekke nog aangevuld), met enig commentaar per schema:


schema 1 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Schema 1 geeft de kern van de lessen weer. Een beeldend kunstenaar put onder andere uit haar/zijn binnenwereld, maar die wordt gevoed door de buitenwereld. Dit is een rijke en gecompliceerde wisselwerking, waar we in de lessen maar een tipje van hebben opgelicht. Het werk van een kunstenaar, het `beeld', is te zien als communicatie tussen die twee werelden.

Bij communicatie gaat het over zowel taal als verhaal.

Wittgenstein zegt in zijn Tractatus Logico-Philosophicus:

Wir machen uns Bilder der Welt

Dit lijkt inderdaad een menselijke kernactiviteit. Wanneer we `beeld' en `verhaal' ruim opvatten, dan zien we dit terug in alle kunsten en zelfs daarbuiten. Goed om te bedenken is dat er voor een verhaal ook een toehoorder (publiek) nodig is. Een vraag die opkomt is:

Hoort de toehoorder hetzelfde verhaal als hetgeen de verteller wil vertellen?

Een aantal belangrijke aspecten van `Verhaal' zijn samengevat in het volgende schema:


schema 2 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Tot slot komen we bij het laatste schema, met de aspecten

Perfectie / Experiment / Mislukking
Succes / Beoordeling / Kritiek

waar we het uitvoerig over hebben gehad. Belangrijk is dat elke zogenaamde mislukking een kans biedt, en dat kritiek in feite belangrijke feedback geeft over hoe je verhaal gehoord wordt, en daarmee ook een kans geeft je verhaal toegankelijker te maken, mocht je dat willen. Beoordeling is in alle fasen te zien als een instrument. Of je dat instrument wilt inzetten, kun je laten afhangen van het moment. Sommige momenten in het proces zijn daarvoor geschikt, andere wellicht niet (zie ook `experiment').


schema 3 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Ook stippen we het belangrijke begrip `Postmodernisme' nog maar eens aan. Postmodernisme is te zien als denkwijze over communicatie. Hoe ga je om met verhalen in de wereld, wanneer ieders verhaal subjectief is, en we toch behoefte hebben aan een maatschappelijke objectieve kwaliteit?

############

Tenslotte (als mijn geheugen me niet volledig in de steek laat) bespreken we nog onderstaande tekening van Rembrandt:


Rembrandt, aanbidding van de drie koningen (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

waarover Harmjan onder andere zegt: the medium is the message

Art block & experimenteren (verslag 23 maart deel 2)

Op 23 maart verder besproken (vervolg van vorige post):

-Iedereen herkent het verschijnsel `vast zitten' of `blokkade'. Een paar genoemde oorzaken: teveel herhaling, niet weten waar je met je werk naar toe wilt, teveel oordelen over je eigen werk. Dit kan ook te maken hebben met verwachtingen die de buitenwereld van je heeft (of die je denkt dat die buitenwereld van je heeft...). Stel je breekt op jonge leeftijd door met een bepaalde stijl, maar je krijgt zelf na enige tijd schoon genoeg van die stijl?

Harmjan geeft het voorbeeld van Bob Dylan, die op jonge leeftijd doorbrak met een folk-achtige muziek, waarbij hij zelf veelal solo optrad met akoestische gitaar. Op een gegeven moment ging Dylan toeren met een band, en speelde hij elektrisch gitaar. Maar het publiek had een heel andere verwachting, en hij werd een jaar lang iedere avond uitgefloten. Dylan trok zich er (in ieder geval voorzover welke muziek hij speelde) niets van aan.

Ook het omgekeerde komt voor. In de recente kunstgeschiedenis zijn legio voorbeelden van kunstenaars die op jonge leeftijd doorbraken, maar daarna snel in de vergetelheid zijn geraakt. Niet omdat ze zelf iets anders gingen doen, maar omdat de mode in de kunstwereld alweer verschoven was.

####

Manieren om weer uit een eventuele blokkade/impasse te geraken? Dingen die genoemd worden zijn:

-Opruimen (Tamas energie, waar we het eerder over hadden. Dit is echt een basisnut van Tamas: het uit de weg ruimen van alles wat een nieuwe creatie in de weg staat.)
-Iets anders gaan doen, de geest afleiden, lichaamsbeweging, naar buiten, muziek, sociale activiteiten, film,...
-Wachten tot het over gaat
-Juist blijven werken (en daarmee dan wachten tot het vanzelf weer over gaat)
-Experimenteren
-Inspiratie zoeken door actief nieuwe bronnen aan te boren. Bijv. muziek en/of verhalen van een ander land met andere cultuur, andere kunstuitingen, met een soort actieve nieuwsgierigheid. Om te kijken of er van binnen iets weer opflakkert, of de scheppende energie weer wil gaan stromen. Of om het innerlijke verhaal te verrijken met nieuwe voeding. (Of zoiets).

#####

Het laatste deel can het gesprek gaat merendeels over experiment en waarde-oordelen. Door jezelf als kunstenaar de ruimte te geven om te experimenteren, kun je een eventuele blokkade (misschien ontstaan door een te vaak herhaald `beperkt houdbaar' concept) soms overkomen. Bij dat experimenteren hoort een loslaten van het oordeel.

Maar dat vinden de meesten van ons lastig. Veelal willen we dat het `echt iets oplevert'. Over de kunst van het loslaten is met name in de Oosterse filosofie veel geschreven. (Maar ook de Westerse filosofie heeft het wel over `flow'.).

Waarde-oordelen tijdens het experimenteren, tijdens het ontdekken, tijdens het handelen werken vaak remmend. Je zou kunnen zeggen dat in veel gevallen waarde-oordelen vooraf of tijdens een creatief scheppingsproces een eventuele blokkade in de hand werken of versterken.

Zoiets kun je al merken tijdens het werken met verf, dat een bepaalde mate van oncontroleerbaarheid heeft als materiaal (Harmjan).

#####

Frank merkt op dat tot je 25e (of 30e,...t komt niet zo precies) eigenlijk een ideale periode in je leven is om je wortels breed en diep uit te laten groeien, onder andere door veel te experimenteren en nieuwe dingen tot je te nemen. Dat komt ook omdat de maatschappij relatief weinig van je verwacht voor wat betreft `uitgerijpte stijl', `uitgewerkt concept' en noem maar op.

Dus waarom zou je jezelf nu al zeer strenge beoordelingsmaatstaven opleggen? Waarom zou je vinden dat alles wat je maakt ook (richting) Kunst moet zijn? Je kan jezelf (vindt Frank) evengoed de vraag stellen of je niet de kans te baat moet nemen om juist op allerlei fronten flink te mislukken, hoe erger hoe beter eigenlijk, zodat je van die mislukkingen veel leert. Daarmee krijg je vanzelf dat je een rijkere voedingsbodem maakt voor de volgende fase van je kunstenaarsschap.