Digitale fotografie, techniek for the millions

schoonvrucht? (eigen werk 2012, detail)

Digitale fotografie opent deuren die voorheen alleen aan technisch begaafde professionele fotografen doorgang boden. Daar kleeft als nadeel wellicht aan dat we sindsdien worden overspoeld met foto's, en digitale bewerkingen van foto's. Ook van mensen die zich verder niet zo geoefend hebben op het beeldende vlak...maar is dat eigenlijk wel een nadeel?

Het is misschien een nadeel wanneer je je als fotograaf wilt onderscheiden. Wanneer je (ergens) erkenning wil voor de moeite die je je getroost hebt om jezelf jarenlang beeldend en technisch te trainen. Dat lijkt dan weer een beetje op het dilemma van de schilder, die in vaak een vergelijkbare situatie verkeert.

Daarmee bedoel ik, dat het ontwikkelen van beeldende vaardigheden, beeldende thema's, ideeënwereld(en) veel tijd en inspanning kost, maar dat veel mensen dat pas herkennen wanneer ze zichzelf enigsins op het beeldend vlak hebben ontwikkeld. En het schilderen van een landschapje of een portretje naar een foto, dat is op zich zo moeilijk niet (vergelijkbaar met het maken van een digitale foto). Zodat we overspoeld worden met schilderijtjes in die categorie.

Is dat erg? Het is toch fijn dat steeds meer mensen zich beeldend/muzikaal/schrijfkundig/dansend...uitdrukken? Toch zie ik als nadeel dat de beeldende verdieping het moeilijk heeft. Het lijkt mij geen fijne ontwikkeling wanneer de portretjes en de landschapjes zo'n beetje gaan domineren, en een norm gaan bepalen.

Maar doet dit verschijnsel zich niet ook in professionele kringen voor?

De vraag die opkomt is: in hoeverre voelt de (uitvoerende) kunstenaar gedwongen zich technisch te bewijzen? Kun je je met virtuositeit/verdieping die voor `de massa' moeilijk zichtbaar (hoorbaar) is staande houden, of ga je demonstreren dat je een moeilijk lijkende techniek beheerst? Hoe commercieel moet je zijn?

Deze vragen raken natuurlijk rechtstreeks aan de Binnenwereld <--> Buitenwereld discussie waarop deze blog is gestoeld.  

Verslag 20 april: straatkunst

Zoals gezegd zijn de verslagen wegens ziekte achtergebleven. Hierbij toch nog een erg kort verslag van 20 april, deze les vormde de thematische afronding van het kunstbeschouwingsgedeelte van `Beeld en Wereld'.

Het streven voor wat betreft de traditionele kunstbeschouwing in de lessen was geformuleerd in de volgende deelpunten (voor de hele doelstelling en opzet zie hier):

1. De studenten inzicht te leren verwerven in:

# de beeldende motivatie en thematiek van andere (meestal bekende) kunstenaars en vormgevers door de eeuwen heen, en de kunsthistorische samenhang hiervan
# de positie van beeldend kunstenaars/vormgevers in relatie tot de buitenwereld en opdrachtgevers, en de eigen positie
# de rol van `techniek’ in relatie tot het te vertellen `verhaal’
# de rol van `publiek’ en van feedback in relatie tot het te vertellen `verhaal’
# de glijdende schaal tussen `kunst’ en de populaire beeldcultuur
# het modegevoelige van `kunst’

4.De studenten kennis laten maken met

* kunst uit andere culturen
* verschillende gezichtspunten op kunst en vormgeving
* andere filosofische stromingen dan de westerse
* een flinke hoeveelheid kunst en kunstenaars uit allerlei tijden, waaronder zeker de huidige tijd
* belangrijke elementen van de –in kunstkringen vaak ondergewaardeerde- populaire beeldcultuur

$$$$$

Als thematische afronding spraken we op 20 april over street art en (anti)commercialisme in de kunst.

We bespraken de zeer legitieme keuze van een groot aantal kunstenaars om niet mee te willen draaien in de commercialiteit en modegerichtheid van de hedendaagse kunstwereld. En soms nog verdergaand: de drang om commentaar en kritiek te leveren op een samenleving die de beeldende vrijheid en de vrijheid van meningsuiting beknot (niet alleen middels directe censuur, maar ook indirect via geld, mediamacht, elitevorming,...). En die het gebruik van de openbare ruimte wel toestaat voor reclameboodschappen en andere `betaalde' propaganda, maar niet voor vrije, individuele, spirituele of anderszins kunstzinnige uitingen.

Mogelijke dilemma's:

-wanneer is het kunst, wanneer is het vandalisme? (Frank vraagt zich dat in een museum ook regelmatig af...;-) )

-wat te doen wanneer een street artist dusdanig erkenning krijgt, dat zij/hij gevraagd wordt door bekende galeries en musea?

-anonimiteit versus bekendheid

-hoe verdient een street artist geld om van te leven en werken?

Het was een levendige discussie, die ook uitmondde in vragen over hoe een kunstenaar/vormgever überhaupt aan opdrachten komt, en zich staande kan houden in een competitieve omgeving.

(We bekeken ook allerlei plaatjes van straatkunst, als ik tijd heb dan plaats ik er misschien nog wel een paar, maar je kunt eenvoudig zelf om je heen kijken natuurlijk!).


mij onbekende straatkunstenaar (foto blogauteur)