Vanwege verschuiving en vergissing (mijnerzijds) hebben we de planning weer veranderd...hieronder de nieuwste en hopelijk definitieve planning van de laatste presentaties voor de kerstvakantie.
8 december: Marcella
15 december: Tamara, Micha en Jos
Tot volgende week!
Tuesday, December 1, 2009
Friday, November 27, 2009
Verslag 24 november deel 2
Via Dada komen we weer bij het thema `maatschappijkritiek'. We zagen al (zie 17 november) dat het thema `maatschappijkritiek' al eeuwen in de beeldende kunst voorkomt. Een 19e-eeuws voorbeeld:
Jean-François Millet de arenleessters (les glaneuses, 1857, te zien in Musée d'Orsay, Parijs, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien drie arenleessters: arme vrouwen die, wanneer de oogst al was gemaaid, het land af mochten stropen voor overblijvende halmen en aren. Het zo prominent weergeven van de armste laag van de bevolking werd door velen gezien als een aanklacht tegen de armoede en uitbuiting van de arbeiders. Van wikipedia:
Vincent van Gogh, de aardappeleters (1885, Van Gogh Museum Amsterdam, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Een moderner voorbeeld van maatschappijkritiek?:
Jeff Koons, Ushering in Banality (1988, 99 x 170 x 89 cm, Stedelijk Museum Amsterdam, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Volgens Frank beeldt de kunstenaar hier de vervlakking van de moderne maatschappij uit. Een porceleinbeeldje, traditionele `kitsch' voor op de schoorsteenmantel, wordt uitvergroot in het museum gepresenteerd als kunst. Het beeldt de verwelkoming van banaliteit uit (het varken dat wordt binnengehaald). Echter, de kunstenaar zelf ontkent iedere diepere betekenis van zijn werk...
Dit in tegenstelling tot de moderne Chinese kunstenaar Ai Weiwei, zoon van een bekende dissidente dichter, die het zijn taak als kunstenaar vindt om de pijnplekken in de Chinese maatschappij bloot te leggen. Hij heeft om die reden een moeilijke verstandhouding met de Chinese autoriteiten, en werd dit jaar gearresteerd. Van die arrestatie maakte hij weer foto's, die hij presenteert. Onder andere op zijn weblog, maar die is weer gesloten door de Chinese overheid. Aan de arrestatie hield hij later een kleine hersenbloeding over, het bezoek aan het ziekenhuis fotografeerde hij ook weer.
Ai Weiwei, arrestatiefoto.
Ai Weiwei, ziekenhuisfoto.
Ai Weiwei is behalve activist ook een technisch en kunstzinnig zeer onderlegde vormgever, die ook buiten China grote bekendheid geniet.
Ai Weiwei, Map of China (gemaakt van het hout van verwoeste Chinese tempels).
Jos vindt dit werk van Ai Weiwei erg inspirerend. Wel vraagt hij zich af of je als kunstenaar dergelijk werk in Nederland zou kunnen maken, omdat we in Nederland niet een dergelijke overheid hebben. De problematiek in Nederland is banaler, en leent zich misschien niet voor dit soort activisme, aldus Jos.
Jean-François Millet de arenleessters (les glaneuses, 1857, te zien in Musée d'Orsay, Parijs, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien drie arenleessters: arme vrouwen die, wanneer de oogst al was gemaaid, het land af mochten stropen voor overblijvende halmen en aren. Het zo prominent weergeven van de armste laag van de bevolking werd door velen gezien als een aanklacht tegen de armoede en uitbuiting van de arbeiders. Van wikipedia:
Millet first unveiled The Gleaners at the Salon in 1857. It immediately drew negative criticism from the middle and upper classes, who viewed the topic with suspicion: one art critic, speaking for other Parisians, perceived in it an alarming intimation of "the scaffolds of 1793."[1] Having recently come out of the French Revolution of 1848, these prosperous classes saw the painting as glorifying the lower-class worker.[1] To them, it was a reminder that French society was built upon the labor of the working masses, and landowners linked this working class with the growing movement of Socialism and the dangerous voices of Karl Marx and Émile Zola.[2]Millet was een grote inspiratiebron voor Vincent van Gogh:
One critic commented that "his three gleaners have gigantic pretensions, they pose as the Three Fates of Poverty…their ugliness and their grossness unrelieved."[3] While the act of gleaning was not a new topic—representations of Ruth had already been composed—this new work was a statement on rural poverty and not Biblical piety:[3] there is no touch of the Biblical sense of community and compassion in contrast of the embodiments of grinding poverty in the foreground and the rich harvest in the sunlit distance beyond. The implicit irony was unsettling.
Vincent van Gogh, de aardappeleters (1885, Van Gogh Museum Amsterdam, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Een moderner voorbeeld van maatschappijkritiek?:
Jeff Koons, Ushering in Banality (1988, 99 x 170 x 89 cm, Stedelijk Museum Amsterdam, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Volgens Frank beeldt de kunstenaar hier de vervlakking van de moderne maatschappij uit. Een porceleinbeeldje, traditionele `kitsch' voor op de schoorsteenmantel, wordt uitvergroot in het museum gepresenteerd als kunst. Het beeldt de verwelkoming van banaliteit uit (het varken dat wordt binnengehaald). Echter, de kunstenaar zelf ontkent iedere diepere betekenis van zijn werk...
Dit in tegenstelling tot de moderne Chinese kunstenaar Ai Weiwei, zoon van een bekende dissidente dichter, die het zijn taak als kunstenaar vindt om de pijnplekken in de Chinese maatschappij bloot te leggen. Hij heeft om die reden een moeilijke verstandhouding met de Chinese autoriteiten, en werd dit jaar gearresteerd. Van die arrestatie maakte hij weer foto's, die hij presenteert. Onder andere op zijn weblog, maar die is weer gesloten door de Chinese overheid. Aan de arrestatie hield hij later een kleine hersenbloeding over, het bezoek aan het ziekenhuis fotografeerde hij ook weer.
Ai Weiwei, arrestatiefoto.
Ai Weiwei, ziekenhuisfoto.
Ai Weiwei is behalve activist ook een technisch en kunstzinnig zeer onderlegde vormgever, die ook buiten China grote bekendheid geniet.
Ai Weiwei, Map of China (gemaakt van het hout van verwoeste Chinese tempels).
Jos vindt dit werk van Ai Weiwei erg inspirerend. Wel vraagt hij zich af of je als kunstenaar dergelijk werk in Nederland zou kunnen maken, omdat we in Nederland niet een dergelijke overheid hebben. De problematiek in Nederland is banaler, en leent zich misschien niet voor dit soort activisme, aldus Jos.
Thursday, November 26, 2009
Verslag 24 november deel 1
We begonnen 24 november met Rosalies presentatie. Rosalie geeft aan geïnspireerd te zijn door poëzie, en leest een eigen gedicht voor. Het handelt over `ruimte' -op verschillende manieren, zowel fysiek als geestelijk en psychologisch- en `tijd'.
Als `ontoegankelijk' presenteert Rosalie een schelp, lijkend op onderstaande afbeelding. Voor Rosalie zit er een dubbelheid / tegenstrijdigheid in de combinatie van vorm, functie en buitenkant (voorkomen).
In de beeldende kunst is Rosalie erg geïnspireerd door Jackson Pollock. Ook omdat ze in zijn werk `ruimte' ervaart. Dus gaan we wat schilderijen bekijken op de beamer.
Jackson Pollock, Full fathom five (1947, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Uit de beschrijving van het Museum of Modern Art (MoMA) in New York:
Piet Mondriaan, Broadway Boogie Woogie.
Zo vervolgen we de discussie over abstracte kunst die al met Rogers presentatie was gestart. Frank vertelt dat hij ook veel ruimte in Pollocks werk ervaart, en dat er een wiskundige analyse is geweest van een aantal `action painting' werken, waaruit bleek dat de complexiteit (in de patronen) van de werken van Pollock vaak een graad hoger lag dan die van de andere kunstenaars. Frank ziet dit als een extra dimensie, `ruimte' op een andere manier.
Jonathan merkt op dat de titel het schilderij al `invult', dat je daardoor eerder aan een ruimtelijke omgeving van (onder)zee en kolkend water denkt. Frank vertelt dat Pollock ook wel alleen nummers gaf aan zijn schilderijen [bij nalezing blijkt Pollock vooral in het begin zijn schilderijen nog titels mee te hebben gegeven].
Jackson Pollock, Shimmering substance (1946).
#####
Rosalie merkt op dat ze ook het werk van Marcel Duchamp meestal ontoegankelijk vindt, en wel om een vergelijkbare reden als bij de schelp. Een urinoir in een museum, daar zit een dubbelheid in die ze geen `kunst' vindt. Marcella merkt op dat Duchamp zelf er ook geen `kunst' in zag en dat hij boos was dat de kunstwereld er `kunst' van maakte...hij wilde juist de kunst ridiculiseren. Zo komen we kort even terug op de kunststroming Dada. Uit wikipedia:
De thema's `ruimte' en `tijd' houden veel kunstenaars bezig (universele thema's). Ook Marcel Duchamp, zoals uit onderstaande afbeeldingen blijkt. Frank ziet kunst ook als een alternatieve filosofie over de werkelijkheid en de wereld. Kunst is op die manier ook voor wetenschappers vaak een bron van inspiratie om tot andere inzichten, manieren van kijken en denken te komen. Het is misschien niet helemaal toevallig dat in dezelfde tijd als het ontstaan van Dada, Albert Einstein zijn Relativiteitstheorie publiceerde (1905-1915). In de Algemene Relativiteitstheorie zijn ruimte en tijd niet meer te scheiden (terugdenkend aan Rosalies gedicht).
Marcel Duchamp, Naakt, een trap aflopend (±1912, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Dit schilderij is onder andere een kubistische analyse van `beweging', waarin `tijd' en `ruimte' een hoofdrol spelen.
Marcel Duchamp (1918, te zien in MoMA, New York, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting). Van de MoMA website:
Als `ontoegankelijk' presenteert Rosalie een schelp, lijkend op onderstaande afbeelding. Voor Rosalie zit er een dubbelheid / tegenstrijdigheid in de combinatie van vorm, functie en buitenkant (voorkomen).
In de beeldende kunst is Rosalie erg geïnspireerd door Jackson Pollock. Ook omdat ze in zijn werk `ruimte' ervaart. Dus gaan we wat schilderijen bekijken op de beamer.
Jackson Pollock, Full fathom five (1947, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Uit de beschrijving van het Museum of Modern Art (MoMA) in New York:
Full Fathom Five is one of Pollock's first "drip" paintings. While its top layers consist of poured lines of black and shiny silver house paint, a large part of the paint's crust was applied by brush and palette knife; the result is a labyrinthine web that reveals an instantaneous unity between multiple crisscrossing and planar forms with no contours. An assortment of detritus, from cigarette butts to coins and a key, are enfolded by the paint. Though many of these items are obscured, they contribute to the painting's dense surface and churning sensation. The title, suggested by Pollock's neighbor, quotes from Shakespeare's The Tempest, wherein Ariel describes a death by shipwreck: "Full fathom five thy father lies / Of his bones are coral made / Those are pearls that were his eyes."Marijke vertelt dat Pollock eerst figuratief werkte, maar dat (aan het begin van het abstracte expressionisme) Piet Mondriaan echt iets in Pollock zag, van waaruit Pollocks ontwikkeling naar abstracte kunst op gang kwam.
Piet Mondriaan, Broadway Boogie Woogie.
Zo vervolgen we de discussie over abstracte kunst die al met Rogers presentatie was gestart. Frank vertelt dat hij ook veel ruimte in Pollocks werk ervaart, en dat er een wiskundige analyse is geweest van een aantal `action painting' werken, waaruit bleek dat de complexiteit (in de patronen) van de werken van Pollock vaak een graad hoger lag dan die van de andere kunstenaars. Frank ziet dit als een extra dimensie, `ruimte' op een andere manier.
Jonathan merkt op dat de titel het schilderij al `invult', dat je daardoor eerder aan een ruimtelijke omgeving van (onder)zee en kolkend water denkt. Frank vertelt dat Pollock ook wel alleen nummers gaf aan zijn schilderijen [bij nalezing blijkt Pollock vooral in het begin zijn schilderijen nog titels mee te hebben gegeven].
Jackson Pollock, Shimmering substance (1946).
#####
Rosalie merkt op dat ze ook het werk van Marcel Duchamp meestal ontoegankelijk vindt, en wel om een vergelijkbare reden als bij de schelp. Een urinoir in een museum, daar zit een dubbelheid in die ze geen `kunst' vindt. Marcella merkt op dat Duchamp zelf er ook geen `kunst' in zag en dat hij boos was dat de kunstwereld er `kunst' van maakte...hij wilde juist de kunst ridiculiseren. Zo komen we kort even terug op de kunststroming Dada. Uit wikipedia:
Dada of het Dadaïsme was een culturele beweging die begon tijdens de Eerste Wereldoorlog in Zürich in het neutrale Zwitserland.#####
De beweging bestond slechts kort en vertoonde een piek tussen 1916 en 1920. De kunstenaars in Dada hielden zich vooral bezig met beeldende kunst, poëzie, theater en grafisch ontwerp. De beweging is verwant aan het nihilisme: het opzettelijk irrationeel zijn en afwijzen van de algemeen geaccepteerde standaarden in de kunst.
Hoewel de beweging slechts kort heeft bestaan, is haar invloed zeer groot geweest.
De kunstenaars waren ontgoocheld over het débacle van de oorlog, die al gauw vastliep in een hopeloze loopgravenoorlog. Er ontstond een tendens onder zowel literaire als plastische kunstenaars het artistieke gebeuren brutaal en schokkend te bespotten. Dit was voor hen een middel om de schijnheilige waarden van de toenmalige 'beschaafde' wereld aan te vallen. In de woorden van Richard Hülsenbeck: "De dadaïst acht het noodzakelijk om zich tegen de kunst uit te spreken, omdat hij door de oplichterij van kunst als morele veiligheidsklep heen kijkt."[1]Het dadaïsme zou uitgroeien tot een internationale beweging.
De thema's `ruimte' en `tijd' houden veel kunstenaars bezig (universele thema's). Ook Marcel Duchamp, zoals uit onderstaande afbeeldingen blijkt. Frank ziet kunst ook als een alternatieve filosofie over de werkelijkheid en de wereld. Kunst is op die manier ook voor wetenschappers vaak een bron van inspiratie om tot andere inzichten, manieren van kijken en denken te komen. Het is misschien niet helemaal toevallig dat in dezelfde tijd als het ontstaan van Dada, Albert Einstein zijn Relativiteitstheorie publiceerde (1905-1915). In de Algemene Relativiteitstheorie zijn ruimte en tijd niet meer te scheiden (terugdenkend aan Rosalies gedicht).
Marcel Duchamp, Naakt, een trap aflopend (±1912, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).
Dit schilderij is onder andere een kubistische analyse van `beweging', waarin `tijd' en `ruimte' een hoofdrol spelen.
Marcel Duchamp (1918, te zien in MoMA, New York, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting). Van de MoMA website:
Inscribed in French on a strip of metal glued across the approximate center of this work are the words,##### (wordt vervolgd)
"To be looked at (from the other side of the glass) with one eye, close to, for almost an hour," suggesting that viewers look through the lens Duchamp mounted between two panes of glass haloed in concentric circles. Peering through the convex lens "for almost an hour" is supposed to have a hallucinatory effect, as the view is dwarfed, flipped, and otherwise distorted. Duchamp delighted in the fact that the glass shattered while being transported.
Tuesday, November 24, 2009
Verslag 17 november deel 2
Vervolg op `thematiek': als voorbeeld bekijken we een aantal beroemde kunstwerken, om iets van de thematiek te achterhalen. We beginnen met het hoofdthema de dood. We zagen al dat Damien Hirst gefascineerd is door het thema `dood' en `vergankelijkheid'. Hoewel Hirst geldt als een vernieuwende en moderne kunstenaar, zijn deze thema's al heel oud in de beeldende kunst.
Hermann tom Ring, de triomf van de Dood (middenpaneel van drieluik, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ± 1550, te zien in het Museum Catharijneconvent in Utrecht.
Bijzonder aan dit schilderij: waar je ook in de ruimte ervoor gaat staan, altijd kijkt de Dood je recht aan, en is zijn boog recht op je gericht. Dit wordt bereikt door een perspectivistische truc: de boog en de snaar van de boog vormen 1 lijn, zodat je de snaar van de boog niet ziet. (Dat kun je makkelijk plat schilderen). Maar dat gebeurt in het echt alleen wanneer de boog recht op je gericht is.
In dit schilderij confronteert de kunstenaar de toeschouwer dus ook met diens eigen dood, naast de dood van de geportretteerde mensen, die afhankelijk van hun leefwijze naar hemel of hel worden afgevoerd...(wat weer een link is met het thema `religie').
Giacomo Borlone de Buschis, de triomf van de Dood ±1480 (detail van fresco in Clusone, klik voor het hele fresco op de afbeelding, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien dat iedereen gelijk is voor de dood, ook de rijken en machtigen der aarde, hoewel die proberen hun rijkdom te gebruiken om de Dood over te halen hen te sparen. Dit is weer een link met het thema `maatschappijkritiek'.
Michelangelo Buonarotti, la pietà (te zien in de St. Pieter in Rome, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), 1499
Michelangelo verbeeldt -los van de religieuze voorstelling- ook duidelijk voelbaar het verdriet van de achterblijvenden wanneer een geliefde overlijdt.
Pieter Bruegel de Oude, de triomf van de Dood (te zien in het Prado, Madrid), klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ±1562
Harmjan vertelt dat hij wel eens een nacht wakker heeft gelegen van dit schilderij. Hij wijst op de enorm effectieve `kale' schilderwijze waarin de verschrikkingen worden weergegeven. Belangrijke inspiratiebron van Pieter Bruegel was (de oudere) Jeroen Bosch:
Jeroen Bosch, de kruisdraging (te zien in Gent, Museum voor Schone Kunsten), klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ±1520
Behalve `religie' is dit schilderij ook te zien als maatschappijkritiek. De geportretteerden dragen (voor de tijdgenoten van Bosch) `eigentijdse' kledij - vergelijkbaar met het schilderen nu van eenzelfde voorstelling waarbij iedereen in spijkerbroek en moderne schoenen/... is gekleed. En iedereen is vooral met elkaar en met eigenbelang bezig, niemand heeft aandacht voor Christus. Er zit een bepaald soort eenzaamheid in de figuur van Christus, ook een universeel thema in de beeldende kunst...
Harmjan merkt op dat de compositie enorm dynamisch is, zeer modern eigenlijk en ook ruimtelijk gezien onmogelijk. Net als Frank moet hij bij dit werk onmiddellijk denken aan werk van James Ensor. Frank denkt aan onderstaand werk:
James Ensor, Zelfportret met maskers, 1899
Ook hierin zit een bepaalde maatschappijkritiek: iedereen draagt een masker, niemand is `echt'. Behalve de kunstenaar? Of wil de kunstenaar laten zien dat hij/wij allemaal wel onszelf zonder masker zien, en dat daarin eenzaamheid is gelegen?
Tenslotte nog een beroemd schilderij van Goya:
Francisco de Goya, de executies van 3 mei 1808 (1814, te zien in het Prado in Madrid)
Dit schilderij wordt wel gezien als een van de eerste `moderne' schilderijen. Het is een rechtstreekse aanklacht tegen de verschrikkingen van de oorlog (maatschappijkritiek). Goya maakte hierover ook zijn beroemde serie etsen los Desastres de la Guerra (`de verschrikkingen van de oorlog', die we ook vorig jaar al bespraken).
Hermann tom Ring, de triomf van de Dood (middenpaneel van drieluik, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ± 1550, te zien in het Museum Catharijneconvent in Utrecht.
Bijzonder aan dit schilderij: waar je ook in de ruimte ervoor gaat staan, altijd kijkt de Dood je recht aan, en is zijn boog recht op je gericht. Dit wordt bereikt door een perspectivistische truc: de boog en de snaar van de boog vormen 1 lijn, zodat je de snaar van de boog niet ziet. (Dat kun je makkelijk plat schilderen). Maar dat gebeurt in het echt alleen wanneer de boog recht op je gericht is.
In dit schilderij confronteert de kunstenaar de toeschouwer dus ook met diens eigen dood, naast de dood van de geportretteerde mensen, die afhankelijk van hun leefwijze naar hemel of hel worden afgevoerd...(wat weer een link is met het thema `religie').
Giacomo Borlone de Buschis, de triomf van de Dood ±1480 (detail van fresco in Clusone, klik voor het hele fresco op de afbeelding, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien dat iedereen gelijk is voor de dood, ook de rijken en machtigen der aarde, hoewel die proberen hun rijkdom te gebruiken om de Dood over te halen hen te sparen. Dit is weer een link met het thema `maatschappijkritiek'.
Michelangelo Buonarotti, la pietà (te zien in de St. Pieter in Rome, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), 1499
Michelangelo verbeeldt -los van de religieuze voorstelling- ook duidelijk voelbaar het verdriet van de achterblijvenden wanneer een geliefde overlijdt.
Pieter Bruegel de Oude, de triomf van de Dood (te zien in het Prado, Madrid), klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ±1562
Harmjan vertelt dat hij wel eens een nacht wakker heeft gelegen van dit schilderij. Hij wijst op de enorm effectieve `kale' schilderwijze waarin de verschrikkingen worden weergegeven. Belangrijke inspiratiebron van Pieter Bruegel was (de oudere) Jeroen Bosch:
Jeroen Bosch, de kruisdraging (te zien in Gent, Museum voor Schone Kunsten), klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting), ±1520
Behalve `religie' is dit schilderij ook te zien als maatschappijkritiek. De geportretteerden dragen (voor de tijdgenoten van Bosch) `eigentijdse' kledij - vergelijkbaar met het schilderen nu van eenzelfde voorstelling waarbij iedereen in spijkerbroek en moderne schoenen/... is gekleed. En iedereen is vooral met elkaar en met eigenbelang bezig, niemand heeft aandacht voor Christus. Er zit een bepaald soort eenzaamheid in de figuur van Christus, ook een universeel thema in de beeldende kunst...
Harmjan merkt op dat de compositie enorm dynamisch is, zeer modern eigenlijk en ook ruimtelijk gezien onmogelijk. Net als Frank moet hij bij dit werk onmiddellijk denken aan werk van James Ensor. Frank denkt aan onderstaand werk:
James Ensor, Zelfportret met maskers, 1899
Ook hierin zit een bepaalde maatschappijkritiek: iedereen draagt een masker, niemand is `echt'. Behalve de kunstenaar? Of wil de kunstenaar laten zien dat hij/wij allemaal wel onszelf zonder masker zien, en dat daarin eenzaamheid is gelegen?
Tenslotte nog een beroemd schilderij van Goya:
Francisco de Goya, de executies van 3 mei 1808 (1814, te zien in het Prado in Madrid)
Dit schilderij wordt wel gezien als een van de eerste `moderne' schilderijen. Het is een rechtstreekse aanklacht tegen de verschrikkingen van de oorlog (maatschappijkritiek). Goya maakte hierover ook zijn beroemde serie etsen los Desastres de la Guerra (`de verschrikkingen van de oorlog', die we ook vorig jaar al bespraken).
Monday, November 23, 2009
Verslag 17 november deel 1
17 November zagen we Roger's prachtige presentatie van opdracht 1, een animatiefilmpje. (Klik op de link hierboven voor een grotere weergave dan het filmpje beneden. Om de presentatie te bekijken moet je shockwave flash geïnstalleerd hebben).
Uit de presentatie komt onder andere duidelijk het thema `avontuur/beweging/dynamiek' naar voren. Dit vertaalt zich ook naar Roger's keuze voor een bepaalde categorie filmmuziek als zijnde bijzonder inspirerend.
Als ontoegankelijk wordt `Abstracte kunst' opgevoerd. Roger vergelijkt abstracte kunst met wiskunde (waarin abstractie ook een kernelement is), en stelt dat abstractie eigenlijk nergens over gaat. Alleen wanneer abstractie wordt gekoppeld aan iets concreets, valt er betekenis in te ontdekken, aldus Roger.
Zo komen we onder andere op Mondriaan. (zie ook verslag 24 november)
Frank merkt op dat abstracte kunst bij hem ook juist veel gevoel kan oproepen, hem kan raken alleen al puur door kleuren en vormen. Ook dit wordt wel herkend, er zijn duidelijk veel verschillende belevingen mogelijk.
Naar aanleiding van de presentatie is het interessant om te zien dat je, om een verhaal te vertellen, allerlei verschillende keuzes kan maken in de opstelling `Verteller -- Publiek'. Je kan als verteleer voor je publiek gaan staan, je kan er ook tussen gaan staan/zitten, je kan ook de zaal uitlopen en iemand anders je verhaal laten vertellen. Rogers keuze is een interessante tussenvorm.
Wanneer je dan je `verhaal' vertelt, en er is publiek, dan is het -vindt Frank- vaak zeer waardevol om de reacties van het publiek te zien/horen/... Met deze reacties krijg je feed-back op hoe je verhaal is overgekomen. Omdat je een verhaal vaak toch niet helemaal alleen voor jezelf vertelt maar ook voor het publiek, kun je met de feed-back soms de effectiviteit van je verhaal vergroten.
######
Na deze presentatie + discussie gaan we verder met het bespreken van `thematiek':
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien in de beeldende kunst door de eeuwen heen, en vanuit allerlei culturen, een aantal universele thema's zoals dood, liefde, natuur, sex/voortplanting/vruchtbaarheid, portret, religie, maatschappij (beschrijving, maatschappijkritiek,...) en nog meer.
Deze thema's zijn universeel te noemen, omdat ze voor de meesten van ons een belangrijke rol spelen in ons bestaan...maar in welke mate, dat is voor iedereen verschillend.
Er is zowel in de beleving van deze thema's als in de beeldende vormgeving ervan, een voor iedere kunstenaar/vormgever unieke wisselwerking tussen `binnenwereld' en `buitenwereld'. Frank stipt aan dat de zoektocht naar welke thematiek je wilt vormgeven, belangrijk kan zijn voor je ontwikkeling als kunstenaar/vormgever. (Het hoeft trouwens niet zo te zijn dat `mijn thematiek' een persoonlijke invulling is van `universele thematiek'. Een kunstenaar/vormgever kan ook geheel eigen thema's ontwikkelen. Die soms universeel worden...).
Vaak zie je bij kunstenaars dat in de loop van de jaren en hun ontwikkeling, de vormgeving van een thema verdiept door die wisselwerking `buitenwereld <--> binnenwereld'.
#######
Als voorbeeld bekijken we een aantal beroemde kunstwerken, om iets van de thematiek te achterhalen. We beginnen met het hoofdthema de dood. (zie volgende post).
Uit de presentatie komt onder andere duidelijk het thema `avontuur/beweging/dynamiek' naar voren. Dit vertaalt zich ook naar Roger's keuze voor een bepaalde categorie filmmuziek als zijnde bijzonder inspirerend.
Als ontoegankelijk wordt `Abstracte kunst' opgevoerd. Roger vergelijkt abstracte kunst met wiskunde (waarin abstractie ook een kernelement is), en stelt dat abstractie eigenlijk nergens over gaat. Alleen wanneer abstractie wordt gekoppeld aan iets concreets, valt er betekenis in te ontdekken, aldus Roger.
Zo komen we onder andere op Mondriaan. (zie ook verslag 24 november)
Frank merkt op dat abstracte kunst bij hem ook juist veel gevoel kan oproepen, hem kan raken alleen al puur door kleuren en vormen. Ook dit wordt wel herkend, er zijn duidelijk veel verschillende belevingen mogelijk.
Naar aanleiding van de presentatie is het interessant om te zien dat je, om een verhaal te vertellen, allerlei verschillende keuzes kan maken in de opstelling `Verteller -- Publiek'. Je kan als verteleer voor je publiek gaan staan, je kan er ook tussen gaan staan/zitten, je kan ook de zaal uitlopen en iemand anders je verhaal laten vertellen. Rogers keuze is een interessante tussenvorm.
Wanneer je dan je `verhaal' vertelt, en er is publiek, dan is het -vindt Frank- vaak zeer waardevol om de reacties van het publiek te zien/horen/... Met deze reacties krijg je feed-back op hoe je verhaal is overgekomen. Omdat je een verhaal vaak toch niet helemaal alleen voor jezelf vertelt maar ook voor het publiek, kun je met de feed-back soms de effectiviteit van je verhaal vergroten.
######
Na deze presentatie + discussie gaan we verder met het bespreken van `thematiek':
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
We zien in de beeldende kunst door de eeuwen heen, en vanuit allerlei culturen, een aantal universele thema's zoals dood, liefde, natuur, sex/voortplanting/vruchtbaarheid, portret, religie, maatschappij (beschrijving, maatschappijkritiek,...) en nog meer.
Deze thema's zijn universeel te noemen, omdat ze voor de meesten van ons een belangrijke rol spelen in ons bestaan...maar in welke mate, dat is voor iedereen verschillend.
Er is zowel in de beleving van deze thema's als in de beeldende vormgeving ervan, een voor iedere kunstenaar/vormgever unieke wisselwerking tussen `binnenwereld' en `buitenwereld'. Frank stipt aan dat de zoektocht naar welke thematiek je wilt vormgeven, belangrijk kan zijn voor je ontwikkeling als kunstenaar/vormgever. (Het hoeft trouwens niet zo te zijn dat `mijn thematiek' een persoonlijke invulling is van `universele thematiek'. Een kunstenaar/vormgever kan ook geheel eigen thema's ontwikkelen. Die soms universeel worden...).
Vaak zie je bij kunstenaars dat in de loop van de jaren en hun ontwikkeling, de vormgeving van een thema verdiept door die wisselwerking `buitenwereld <--> binnenwereld'.
#######
Als voorbeeld bekijken we een aantal beroemde kunstwerken, om iets van de thematiek te achterhalen. We beginnen met het hoofdthema de dood. (zie volgende post).
Thursday, November 19, 2009
Nieuwe planning presentatie opdracht 1
Beste allen, door uitval wegens ziekte is de planning veranderd. Gelukkig hebben we op 8 december een lange les, van 10.00 tot 12.30, dus dan kunnen we drie presentaties houden. Hieronder de nieuwe planning.
Roger: 17 november (geweest, verslag volgt nog)
Rosalie: 24 november
Micha: 1 december
Tamara: 8 december
Marcella: 8 december
Jos: 8 december
tot volgende week,
Frank
Roger: 17 november (geweest, verslag volgt nog)
Rosalie: 24 november
Micha: 1 december
Tamara: 8 december
Marcella: 8 december
Jos: 8 december
tot volgende week,
Frank
Verslag 3 november
Wegens ziekte komt het verslag wat laat, en is het kort, waarvoor excuus. [de nauwkeurigheid van wie precies wat zei is zoals gezegd dus ook weer gebrekkig ;-)...]
Roger zou presenteren, maar er waren technische problemen met de laptop. Voor Frank aanleiding om `Techniek' en `Wat is nodig?' aan te halen, de twee nog onbesproken elementen van het schema van de vorige les (13 oktober):
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Samenvatting: Aan het voorbeeld met de laptop zien we dat in het algemeen `techniek' nodig is om je verhaal te kunnen vertellen. De buitenwereld is vaak onder de indruk van `knappe techniek'. De vraag is nu of techniek op zich een doel is, of dat techniek in dienst staat van het verhaal dat je wil vertellen. Dat is een betekenis van de vraag: `Wat is nodig?' [Deze vraag heeft nog een bredere betekenis, maar dat is voor later.]
Frank vraagt of er mensen zijn die herkennen dat je iets wilt vertellen, maar dat (voor je gevoel) je de technische vaardigheid mist om dat goed te doen. Er zijn verschillende reacties. Karin merkt op dat ze dit wel herkent, maar dat ze ook achteraf soms verbaasd is over wat ze wel voor elkaar heeft gekregen, `hoe heb ik dat zo knap gedaan?' Pim en Jonathan herkennen het, Jonathan voegt er aan toe dat het experiment en de zoektocht naar de techniek ook de moeite waard kan zijn. Tamara zou graag klassiek willen schilderen, bijvoorbeeld zoals Rembrandt.
Wat is dan nodig? Wil je schilderen zoals Rembrandt, dan zul je je moeten verdiepen in zijn techniek, en dat is nog niet zo eenvoudig. Als je technische vaardigheden ontbeert die je graag wil verwerven, dan is het devies waarschijnlijk: hard werken om ze te leren.
Rembrandt, de staalmeesters (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Hier twee links naar sites die iets van Rembrandts techniek bespreken. ARC ARTicles en Northern Light Studio.
Een citaat van Arc Articles:
#######
Naar aanleiding van Roger's gedeeltelijke presentatie valt het begrip Thematiek. Voor Roger is `beweging' duidelijk een belangrijk thema. We gaan het hier nog meer over hebben.
######
Vervolgens komt nog modeltekenen ter sprake. Frank merkt op dat hij soms denkt: om dit overtuigend weer te geven moet ik eerst weer eens een tijdje gaan modeltekenen. Jonathan merkt op dat ook het niet anatomisch-correct tekenen/schilderen zijn eigen beeldtaal geeft. Extreem lange armen bijvoorbeeld, of een uitgerekt hoofd. Marijke vult aan dat ze juist door veel model te tekenen is gaan experimenteren met verhoudingen, en daar ook meer vat op heeft gekregen.
(Illustratie van de blogauteur ;-) ).
#######
Frank sluit af met de opmerking dat voor zijn gevoel je je niet moet laten ontmoedigen door eventuele technische tekortkomingen. Het verwerven van techniek is een lang proces, maar in dat proces komt op een gegeven moment je `verhaal' echt wel bovendrijven. John Lennon zei ooit in een interview iets als: `I'm not a technically very good guitar player, but somehow I've learned to make my guitar speak'.
Roger zou presenteren, maar er waren technische problemen met de laptop. Voor Frank aanleiding om `Techniek' en `Wat is nodig?' aan te halen, de twee nog onbesproken elementen van het schema van de vorige les (13 oktober):
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Samenvatting: Aan het voorbeeld met de laptop zien we dat in het algemeen `techniek' nodig is om je verhaal te kunnen vertellen. De buitenwereld is vaak onder de indruk van `knappe techniek'. De vraag is nu of techniek op zich een doel is, of dat techniek in dienst staat van het verhaal dat je wil vertellen. Dat is een betekenis van de vraag: `Wat is nodig?' [Deze vraag heeft nog een bredere betekenis, maar dat is voor later.]
Frank vraagt of er mensen zijn die herkennen dat je iets wilt vertellen, maar dat (voor je gevoel) je de technische vaardigheid mist om dat goed te doen. Er zijn verschillende reacties. Karin merkt op dat ze dit wel herkent, maar dat ze ook achteraf soms verbaasd is over wat ze wel voor elkaar heeft gekregen, `hoe heb ik dat zo knap gedaan?' Pim en Jonathan herkennen het, Jonathan voegt er aan toe dat het experiment en de zoektocht naar de techniek ook de moeite waard kan zijn. Tamara zou graag klassiek willen schilderen, bijvoorbeeld zoals Rembrandt.
Wat is dan nodig? Wil je schilderen zoals Rembrandt, dan zul je je moeten verdiepen in zijn techniek, en dat is nog niet zo eenvoudig. Als je technische vaardigheden ontbeert die je graag wil verwerven, dan is het devies waarschijnlijk: hard werken om ze te leren.
Rembrandt, de staalmeesters (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)
Hier twee links naar sites die iets van Rembrandts techniek bespreken. ARC ARTicles en Northern Light Studio.
Een citaat van Arc Articles:
We cannot expect to be able to rival the great genius of Rembrandt merely by following some of his procedures and using the same tools and materials he used. These are only a small part of his brilliance as an artist. At the core was his intelligence and artistic sense, his ability to constantly strive to improve upon what he had already done without losing sight of the original concept for the painting, to devise techniques, on the spot, which would create the effect he was after. We might hope to achieve the best results by adopting this same attitude towards our own work, rather than by attempting to reduce the methods of a great genius whose works we admire to a simple formula and then following it, unthinking. This is not meant to disparage technique, but to show it in its proper context. The more we know of technique, the more effects we have at our disposal, to serve our creativity and inspiration in the execution of our finest conceptions. If there is anything remotely approaching a formula for creating Great Art, it might be stated as the combination of knowledge and intuition in a single endeavor, plus a lot of work.
#######
Naar aanleiding van Roger's gedeeltelijke presentatie valt het begrip Thematiek. Voor Roger is `beweging' duidelijk een belangrijk thema. We gaan het hier nog meer over hebben.
######
Vervolgens komt nog modeltekenen ter sprake. Frank merkt op dat hij soms denkt: om dit overtuigend weer te geven moet ik eerst weer eens een tijdje gaan modeltekenen. Jonathan merkt op dat ook het niet anatomisch-correct tekenen/schilderen zijn eigen beeldtaal geeft. Extreem lange armen bijvoorbeeld, of een uitgerekt hoofd. Marijke vult aan dat ze juist door veel model te tekenen is gaan experimenteren met verhoudingen, en daar ook meer vat op heeft gekregen.
(Illustratie van de blogauteur ;-) ).
#######
Frank sluit af met de opmerking dat voor zijn gevoel je je niet moet laten ontmoedigen door eventuele technische tekortkomingen. Het verwerven van techniek is een lang proces, maar in dat proces komt op een gegeven moment je `verhaal' echt wel bovendrijven. John Lennon zei ooit in een interview iets als: `I'm not a technically very good guitar player, but somehow I've learned to make my guitar speak'.
Subscribe to:
Posts (Atom)
