Thursday, November 19, 2009

Nieuwe planning presentatie opdracht 1

Beste allen, door uitval wegens ziekte is de planning veranderd. Gelukkig hebben we op 8 december een lange les, van 10.00 tot 12.30, dus dan kunnen we drie presentaties houden. Hieronder de nieuwe planning.

Roger: 17 november (geweest, verslag volgt nog)

Rosalie: 24 november
Micha: 1 december
Tamara: 8 december
Marcella: 8 december
Jos: 8 december

tot volgende week,

Frank

Verslag 3 november

Wegens ziekte komt het verslag wat laat, en is het kort, waarvoor excuus. [de nauwkeurigheid van wie precies wat zei is zoals gezegd dus ook weer gebrekkig ;-)...]

Roger zou presenteren, maar er waren technische problemen met de laptop. Voor Frank aanleiding om `Techniek' en `Wat is nodig?' aan te halen, de twee nog onbesproken elementen van het schema van de vorige les (13 oktober):

schema 4 beeld en wereld
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Samenvatting: Aan het voorbeeld met de laptop zien we dat in het algemeen `techniek' nodig is om je verhaal te kunnen vertellen. De buitenwereld is vaak onder de indruk van `knappe techniek'. De vraag is nu of techniek op zich een doel is, of dat techniek in dienst staat van het verhaal dat je wil vertellen. Dat is een betekenis van de vraag: `Wat is nodig?' [Deze vraag heeft nog een bredere betekenis, maar dat is voor later.]

Frank vraagt of er mensen zijn die herkennen dat je iets wilt vertellen, maar dat (voor je gevoel) je de technische vaardigheid mist om dat goed te doen. Er zijn verschillende reacties. Karin merkt op dat ze dit wel herkent, maar dat ze ook achteraf soms verbaasd is over wat ze wel voor elkaar heeft gekregen, `hoe heb ik dat zo knap gedaan?' Pim en Jonathan herkennen het, Jonathan voegt er aan toe dat het experiment en de zoektocht naar de techniek ook de moeite waard kan zijn. Tamara zou graag klassiek willen schilderen, bijvoorbeeld zoals Rembrandt.

Wat is dan nodig? Wil je schilderen zoals Rembrandt, dan zul je je moeten verdiepen in zijn techniek, en dat is nog niet zo eenvoudig. Als je technische vaardigheden ontbeert die je graag wil verwerven, dan is het devies waarschijnlijk: hard werken om ze te leren.

rembrandt, de staalmeesters
Rembrandt, de staalmeesters (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Hier twee links naar sites die iets van Rembrandts techniek bespreken. ARC ARTicles en Northern Light Studio.

Een citaat van Arc Articles:
We cannot expect to be able to rival the great genius of Rembrandt merely by following some of his procedures and using the same tools and materials he used. These are only a small part of his brilliance as an artist. At the core was his intelligence and artistic sense, his ability to constantly strive to improve upon what he had already done without losing sight of the original concept for the painting, to devise techniques, on the spot, which would create the effect he was after. We might hope to achieve the best results by adopting this same attitude towards our own work, rather than by attempting to reduce the methods of a great genius whose works we admire to a simple formula and then following it, unthinking. This is not meant to disparage technique, but to show it in its proper context. The more we know of technique, the more effects we have at our disposal, to serve our creativity and inspiration in the execution of our finest conceptions. If there is anything remotely approaching a formula for creating Great Art, it might be stated as the combination of knowledge and intuition in a single endeavor, plus a lot of work.

#######

Naar aanleiding van Roger's gedeeltelijke presentatie valt het begrip Thematiek. Voor Roger is `beweging' duidelijk een belangrijk thema. We gaan het hier nog meer over hebben.

######

Vervolgens komt nog modeltekenen ter sprake. Frank merkt op dat hij soms denkt: om dit overtuigend weer te geven moet ik eerst weer eens een tijdje gaan modeltekenen. Jonathan merkt op dat ook het niet anatomisch-correct tekenen/schilderen zijn eigen beeldtaal geeft. Extreem lange armen bijvoorbeeld, of een uitgerekt hoofd. Marijke vult aan dat ze juist door veel model te tekenen is gaan experimenteren met verhoudingen, en daar ook meer vat op heeft gekregen.

illustratie anatomische vertekening, blogauteur

(Illustratie van de blogauteur ;-) ).

#######

Frank sluit af met de opmerking dat voor zijn gevoel je je niet moet laten ontmoedigen door eventuele technische tekortkomingen. Het verwerven van techniek is een lang proces, maar in dat proces komt op een gegeven moment je `verhaal' echt wel bovendrijven. John Lennon zei ooit in een interview iets als: `I'm not a technically very good guitar player, but somehow I've learned to make my guitar speak'.

Tuesday, October 27, 2009

Verslag 13 oktober deel 3

[Niet alle opmerkingen zijn in dit verslag te vangen, ik probeer de hoofdlijn weer te geven, soms weet ik ook niet meer wie welke opmerking maakte...waarvoor excuus]

Roger merkt op dat cliché's nuttig zijn om de aandacht niet af te leiden van datgene waar het je echt om gaat als vormgever. Het kan zijn dat je een totaalbeeld schept, waarin je 1 onderwerp echt wilt uitlichten. Voor de rest kun je dan waarschijnlijk beter cliché's gebruiken, anders dan wordt het voor je publiek snel te ingewikkeld.

Zo komen we weer terug op het doorlopende thema `Verhaal en Publiek'. Wat wil je vertellen, en aan wie?

Cliché's kunnen nuttig zijn om je verhaal toegankelijker te maken voor je publiek (zie ook Kuifje. Ongetwijfeld zouden in Kuifje in Holland windmolens en tulpen zijn voorgekomen.).

Maar je kan ook last hebben van cliché's. Bijvoorbeeld omdat je je eigen werk maar cliché vindt. En we willen allemaal eigenlijk origineel zijn, of niet? Het oordelen over ons eigen werk kan in dit opzicht een valkuil zijn, vindt Frank. Cliché's zijn namelijk ook nuttig om te oefenen, om je te bekwamen en technische en beeldende vaardigheid op te doen. Zeer veel beroemde vormgevers, kunstenaars, schrijvers, musici, componisten,...zijn begonnen met eindeloos oefenen van cliché's. (zie ook weer de eerste albums van Kuifje).

In dat verband geldt de regel van 10.000 uur. Wie in de kunsten op het niveau wil komen dat `het stroomt', die zal er waarschijnlijk minstens 10.000 uur werken in moeten stoppen. Vaak is dat dan werken aan (relatieve) cliché's. `Standaard' akkoordenschema's, `standaard' loopjes oefenen op de gitaar, `standaard' tekenen naar de waarneming, en dergelijke.

In die tijd heeft het eigenlijk niet zo veel zin om je zorgen te maken over de originaliteit van wat je doet. Blijf werken, dan komt het op een gegeven moment `vanzelf'.

Marijke voegt hier nog aan toe, dat ze iets heeft gehad aan het algemene advies om dingen te bewaren, ook al vind je ze niet goed. Ze vertelt dat ze nu ook goede en interessante dingen ziet in werk van vroeger, wat ze destijds cliché-matig of mislukt vond.

$$$$$$$$

Wel heeft het oordeel `cliché' alles te maken met het oordeel `afwijking'. In onze taal heeft het woord ` afwijking' vaak een negatieve lading. Maar tegelijkertijd is een afwijking de enige manier om aan het cliché te ontkomen.

Cliché betekent oorspronkelijk `drukpatroon' of `drukvoorbeeld'. Van een cliché af werden eindeloos alsmaar dezelfde kopieën gedrukt.

`Die heeft een afwijking' gebruiken we in onze taal om een negatief oordeel uit te spreken. Frank vindt dat voor kunstenaars en vormgevers ook zou moeten gelden: koester je afwijking, koester je afwijkingen ;-). Ze zitten je misschien in de weg, maar zullen je tegelijkertijd helpen om het cliché te ontstijgen, mocht je dat willen.

$$$$$$$$

Zo hebben we nu schema 4 voor een groot deel doorlopen. Over blijft het stuk: Techniek en Wat is nodig? Dat komt in volgende lessen aan bod, en schema 4 is eigenlijk een doorlopend thema.

Voor dit verslag tenslotte nog een plaatje dat we bekeken, met wat bijbehorende opmerkingen.

Uit de populaire cultuur halen veel kunstenaars weer inspiratie. Zeker in de stroming Pop Art waarvan Andy Warhol een belangrijke vertegenwoordiger was. Overigens merkte Claudia op dat Warhol's zeefdrukken van Marilyn Monroe voor haar hét voorbeeld van kitsch zijn.

andy warhol, marilyn monroe
Andy Warhol Marilyn Monroe (uit een serie van 10 zeefdrukken, klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).

We bekijken een schilderij van Roy Lichtenstein. Marijke merkt op dat Lichtenstein graag wilde laten zien hoe mooi de populaire beeldcultuur van de strips eigenlijk is. Hij schilderde daarvoor zelfs in een pointillistische techniek (allemaal puntjes, Ben-Day dots om precies te zijn) waarbij hij alleen maar de standaard drukkleuren gebruikte.

roy lichtenstein, blam
Roy Lichtenstein Blam (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).

Gezien ons uitstapje naar Kuifje (Tintin in het Frans en Engels), is het volgende citaat van wikipedia misschien interessant:
In the wider art world, both Andy Warhol and Roy Lichtenstein have claimed Hergé as one of their most important influences. Lichtenstein made paintings based on fragments from Tintin's comics, whilst Warhol utilised the ligne claire and even made a series of paintings with Hergé as subject. He declared: "Hergé has influenced my work in the same way as Walt Disney. For me, Hergé was more than a comic strip artist".

Monday, October 26, 2009

Verslag 13 oktober deel 2

Frank vervolgt met de opmerking dat het onderscheid tussen kunst, populaire cultuur en kitsch helemaal niet zo scherp is als dat we onbewust of onderbewust geneigd zijn te denken.

Ook hierbij speelt `beauty is in the eyes of the beholder' een belangrijke rol. Bovendien is het allemaal zeer tijds- en cultuurgebonden. Zo staan de musea nog vol met schilderijen en beelden die veel mensen nu kitscherig vinden (goud, krulletjes, popperige mooiheid) maar die destijds als grote kunst werden gezien.

Welke rol speelt de populaire cultuur eigenlijk? Frank geeft aan dat aan `kunst' vaak iets `verhevens' wordt toegekend, maar dat onze beeldcultuur veel ruimer is dan alleen die van de `verheven' kunst. Bijvoorbeeld, zoals we vorig jaar al bespraken, de filmcultuur van onder andere Hollywood. De grote visuele sterren van nu zijn niet de schilders, beeldhouwers,...maar de beroemde acteurs.

En in die enorm grote populaire beeldcultuur zijn nog veel meer interessante en inspirerende stromingen en voorbeelden. Opvallend aan de populaire cultuur is dat de bekendheid van deze voorbeelden vaak veel groter is dan de bekendheid van kunst en kunstenaars (met als uitzondering een aantal kunstenaars en kunstwerken die ondertussen ook tot de populaire cultuur zijn gaan behoren). Bijvoorbeeld Sesamstraat, zoals we in een vorige les bespraken. Maar ook Kuifje, om maar eens wat te noemen.

hergé, mannen op de maan
Hergé (Georges Remi), uit Mannen op de maan (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).

De aanwezigen blijken vrij veel over Kuifje te weten, en de vraag komt op hoe het nu komt dat Kuifje over de hele wereld bekend is. Iemand merkt op dat Kuifje ook over de hele wereld avonturen beleeft, en dus is er voor veel mensen op de wereld ook een Kuifje album dat in hun land of omgeving speelt. Daardoor kunnen ze zich makkelijker met de strip Kuifje identificeren.

$$$$$$

Zo komen we weer op het begrip `cliché'. Want eigenlijk is Kuifje over een boel landen en mensengroepen behoorlijk clichématig. (`Kuifje in Afrika', een vroeg album, is zelfs racistisch te noemen en Hergé heeft daar veel kritiek op gekregen. Later ging Hergé veel uitgebreider research doen voor zijn verhalen, en krijgen ze duidelijk meer diepgang.)

Wat ervaren we eigenlijk als `cliché'? Wat zou de functie van cliché's kunnen zijn? Wat heeft een beeldend vormgever te maken met cliché's?

(wordt vervolgd)

Friday, October 16, 2009

Verslag 13 oktober

Mede naar aanleiding van vorige week bespreken we het volgende schema:

schema 4 beeld en wereld
schema 4 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

&&&&&&

Margriet valt onmiddellijk `beauty is in the eyes of the beholder' op. Frank vertelt naar aanleiding hiervan dat hij toen hij op de kunstacademie zat, een meisje/vrouw leerde kennen die hij in eerste instantie uiterlijk lelijk vond (niet dat dit verder erg belangrijk was, maar het viel hem op). Na een maand, toen hij haar wat beter kende, vond hij haar ineens juist bijzonder mooi. Frank vertelt dat hij dit verschijnsel vaker heeft meegemaakt. Jonathan merkt op dat wanneer iets bijzonder is, dat je het dan kunt afwijzen omdat je eraan moet wennen. Maar als je er dan aan gewend bent, dan ga je het juist vanwege dat bijzondere waarderen.

Naar aanleiding hiervan komen we dan alvast op:

Cliché

Hierover meer in het vervolg van het verslag (latere post).

$$$$$$

Op de bovenste regel zien we

Kunst / Populaire cultuur / Kitsch

We zagen al met het plaatje van Bert uit Sesamstraat dat de populaire (beeld)cultuur veel ruimer is dan wat traditioneel onder `kunst' valt. En wanneer vinden we iets `kitsch'?

Margriet vindt de kunst uit de tijd van de Barok meestal vrij kitscherig: goud, engeltjes, tierelantijnen, krullen. Marcella merkt op dat dit nog sterker voorkomt in de Rococo periode.


Franz Anton Bustelli, liefdespaar

Naar aanleiding hiervan komt ook Peter Paul Rubens ter sprake. Rubens was ook een kunstenaar die veel anderen in dienst had voor het vervaardigen van `zijn' schilderijen. Hij heeft inderdaad veel schilderijen gemaakt (of mee helpen maken...) waarop goud, engeltjes, weelderige vrouwenlichamen, krullen etc een hoofdrol spelen. Toch is zijn oeuvre daarmee niet goed beschreven. Onderstaand schilderij was voor Francis Bacon een belangrijke inspiratiebron (Bacon maakte vele drieluiken, waaronder een aantal geïnspireerd op kruisiging en kruisafname; zoals gezegd is Bacons verhaal wel danig anders dan dat van Rubens).

peter paul rubens, de kruisafname
Peter Paul Rubens, de kruisafname (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting).

Jonathan en Marijke beschrijven iets van hun ervaring met dit schilderij in de kathedraal van Antwerpen. Jonathan voegt daar aan toe dat in de compositie van dergelijke schilderijen de Christusfiguur veelal op een of andere manier naar de hemel wijst.

******
wordt vervolgd

Presentaties eerste opdracht

Even de praktische afspraak noteren wie van de studenten op welke datum haar/zijn Opdracht 1 gaat presenteren. Tot aan de kerstvakantie zijn dat:

Roger: 3 november
Rosalie: 10 november
Micha: 17 november
Tamara: 24 november
Marcella: 1 december
Jos: 8 december

In december plannen we de andere studenten in voor na de kerstvakantie.

(Een herhaling van de beschrijving van Opdracht 1:

Opdracht 1:

a) Kies een werk uit de beeldende kunst/vormgevingswereld (dit mag je breed opvatten, performances en film horen er zeker bij) dat je bijzonder aanspreekt, en waarvan je denkt dat er een gelaagd verhaal bij hoort. Of misschien zelfs meerdere verhalen / interpretaties.

b) Kies ook een werk dat je ontoegankelijk vindt (of je het mooi vindt of niet).

Presenteer deze werken, en vertel erbij welke lagen je zelf ervaart. Plaats het werk dat je aanspreekt ook in een groter verband of traditie. Je presentatietijd is maximaal 10 minuten, daarna vragen, discussie.

)

Thursday, October 15, 2009

Aanvulling 6 oktober: Joshua Bell speelt in een metrostation

Ook nog besproken op 6 oktober: het experiment van de Washington Post (bekende Amerikaanse krant) waarin de beroemde violist Joshua Bell ongeveer drie kwartier speelde in een metrostation. In de ochtendspits.

On that Friday in January, those private questions would be answered in an unusually public way. No one knew it, but the fiddler standing against a bare wall outside the Metro in an indoor arcade at the top of the escalators was one of the finest classical musicians in the world, playing some of the most elegant music ever written on one of the most valuable violins ever made. His performance was arranged by The Washington Post as an experiment in context, perception and priorities -- as well as an unblinking assessment of public taste: In a banal setting at an inconvenient time, would beauty transcend?

The musician did not play popular tunes whose familiarity alone might have drawn interest. That was not the test. These were masterpieces that have endured for centuries on their brilliance alone, soaring music befitting the grandeur of cathedrals and concert halls.

The acoustics proved surprisingly kind. Though the arcade is of utilitarian design, a buffer between the Metro escalator and the outdoors, it somehow caught the sound and bounced it back round and resonant. The violin is an instrument that is said to be much like the human voice, and in this musician's masterly hands, it sobbed and laughed and sang -- ecstatic, sorrowful, importuning, adoring, flirtatious, castigating, playful, romancing, merry, triumphal, sumptuous.

So, what do you think happened?


$$$$$$

Een paar frappante uitkomsten van het experiment:

-van de ongeveer 1000 passanten, blijven er 7 staan om te luisteren, de meesten maar even.
-alle kinderen die voorbijkomen willen blijven staan, maar worden daarin gedwarsboomd door hun begeleider(s).
-Joshua haalt $33 op. Normaal kosten kaartjes voor zijn concerten rond de $100.

Joshua zelf is verbaasd over het feit dat de meesten zelfs doen alsof ze niets horen, terwijl hij met zijn Stradivarius een enorm geluidsvolume maakt. Hij vond het erg zwaar om voor een niet-reagerend publiek te spelen, en kijkt nu weer met meer respect naar straatmuzikanten.

$$$$$$$

Dit experiment laat zien hoe belangrijk het podium is dat je kiest, of dat je tot je beschikking hebt. Vergelijk het met een stapel bakstenen op de vloer in een museum...of een stapel bakstenen op straat.

Joshua Bells normale podium is de concertzaal, waar hij de hemel wordt ingeprezen. In een metrostation is de hoeveelheid tijd en aandacht die men voor hem over heeft ineens te verwaarlozen.

Lees meer in het originele artikel in de Washington Post.