Verslag 2 maart deel 2

Na Margriets presentatie laat Frank onderstaand filmpje zien over Chuck Close:



We hadden het al eerder over Chuck Close gehad, hij is in eerste instantie bekend geworden door fotorealistische portretten op enorm formaat (zie ook fotorealisme, hyperrealisme, onder andere over de invloed van de fotografie op de schilderkunst).

Maar Close verliet zijn oorspronkelijke fotorealisme -al enigszins voordat hij grotendeels verlamd raakte na een bloeding in zijn wervelkolom, maar die handicap dwong hem verder- en ging abstracte pixels gebruiken in zijn werk.



Chuck Close, self portrait (2000)


Chuck Close, detail van rechteroog van self portrait (2000)

Frank wil Close' pixelbenadering graag vergelijken met werk van Wassily Kandinsky, een van de grondleggers van de moderne abstracte kunst:


Wassily Kandinsky, Farbstudie Quadrate

Volgens Frank kun je zo zelfs in het werk van een fotorealistische schilder invloeden zien van de abstracte kunst, die sommige studenten ontoegankelijk of onaantrekkelijk vinden. Chuck Close is zich als fotorealist juist altijd bewust geweest van de merkwaardige relatie tussen afbeelding en werkelijkheid. In wezen bestaat iedere 2-dimensionale afbeelding uit abstracte pixels. De afbeelding kan verwijzen naar iets in de werkelijkheid, maar veel van wat we aan een afbeelding mooi of interessant vinden is gelegen in de behandeling van de abstracte elementen (volgens Frank).

Het motto hiervan volgens Frank is: doe als Chuck Close en vergroot je wereld. Verdiep je ook in dingen die je ontoegankelijk lijken. Er is een schat aan abstracte kunst die je kan helpen om je kleurgebruik/materiaalgebruik/compositie te versterken, ongeacht of je nu realistisch werkt of niet.

&&&&&&&

Tenslotte staan we naar aanleiding van Chuck Close nog even stil bij het feit dat veel `grote' kunstenaars (v/m) last hadden van een handicap, stoornis, afwijking. Het accepteren en wellicht overwinnen hiervan kan soms juist een belangrijke meerwaarde geven.

Verslag 2 maart deel 1

2 Maart: presentatie van Margriet. We horen eerst muziek, onder andere van Deep Forest.

Margriet vindt deze muziek onder andere zo bijzonder omdat het een vreemde mix is van allerlei culturen en stijlen. Hieronder een video van Youtube (niet wat Margriet liet horen)



Behalve muziek laat Margriet een serie illustraties en tekeningen zien die haar voorkeur voor aansprekende kleuren onderstrepen. Van laverinne op deviantart:


laverinne, amethyst rainbow

Verder houdt ze van afbeeldingen van engelen en engeltjes. Zoals Angel van chrono75 op devianart. En het werk van Meredith Dillman (die gebruik van afbeeldingen van haar werken verbiedt) en Victoria Francés:


Victoria Francés, Midnight (met dank aan www.jigsawgallery.com)

%%%%%%%%

Margriet ziet weig in conceptuele en abstracte kunst. Voorbeelden van ontoegankelijk werk (hoewel ze van Alpha-Pi het kleurgebruik wel mooi vindt):


Louis Morris, Alpha-Pi

(Louis Morris was een belangrijke vertegenwoordiger van de stroming Color Field painting.)


Marlow Moss, compositie met dubbele lijn en blauw vlak

Marlow Moss (1889-1958) was een tijdgenote van Picasso en Mondriaan. Ze is lang aangezien voor een minder belangrijke volger van Mondriaan, ondertussen zijn er ook aanwijzingen dat zij juist Mondriaan beïnvloedde. Veel van haar werk werd in de Tweede Wereldoorlog bij een bombardement vernietigd.

&&&&&&&&&

Daarna liet Frank een video zien van Chuck Close (reeds eerder besproken), waarover meer in deel 2 van dit verslag.

Verslag 9 februari

Presentatie van Karin:

zij vindt het werk van Karin Arink erg inspirerend, onder andere vanwege:

-het is sculptuur
-vaak met simpele middelen gemaakt, dat leidt tot een aansprekende eenvoud en helderheid
-maar het beeld zelf is toch complex, intrigerend
-1e indruk nodigt uit om diepere lagen te onderzoeken
-het onderwerp (eigen) menselijk lichaam is aansprekend



Karin Arink, X-pose (yourself to me)

(een dubbele laag in de titel, een lichaamspose in de vorm van een x en...)

citaat 1 van Karin Arinks website:

my work is content-based always centered around a research of different states of self in which physical / mental / emotional / social states interact, overlap, contradict each other

this results in works in a wide variety of media, like cut photos, modelled, cut and stitched sculptures, drawings and spatial cuts of textile and adhesive foil, animations and text works

citaat 2 van haar website:

my work is the result
of a research into the ways in which the (feeling of) self
is formed in interaction with the body

and vice versa:
how the body,
its inner chaos, its posture, the ways it moves, the ways it is dressed and cared for
is a reflection
of the prevailing fictions of self of a person

in this interaction
both body and self are fragile and temporary,
open constructions, vessels of exchange
of modes of existence

my works are signs to convey these interactions
that, in turn,
enable new interchanges
between
'you'
and
'me'

&&&&&&

Ook werk van Gustav Klimt en Alfons Mucha spreekt Karin aan:


Gustav Klimt, goudvis


Alfons Mucha, De Viering van Svantovit (tweede schilderij uit de Slavische Epiek, een serie monumentale schilderijen waarin Mucha zijn echte artisticiteit ontplooide, in tegenstelling tot de posters die hem beroemd maakten, maar die hij zelf beschouwde als commercieel en artistiek minder interessant)

%%%%%%%%

Als ontoegankelijk/onaantrekkelijk noemt Karin werk van Koen Vanmechelen. Ze was onder andere geschokt door de tentoonstelling Het appèl van de kip in het Valkhof Museum, waarbij onder andere een dode kip onder een broeilamp, en een levende haan in een hok te zien waren. (als onderdeel van Vanmechelens conceptuele The Cosmopolitan Chicken Project)


Koen Vanmechelen, tentoonstelling Het appèl van de kip in het Valkhof Museum Nijmegen

We bespreken opnieuw verschillende aspecten van conceptuele kunst. Ook hebben we het over de ethische kant van het gebruik van dieren voor kunst. Wanneer is het misbruik?

Verslag 2 februari

(Wegens griep in de vakantie loop ik nogal achter met de verslagen,en daarom houd ik het ook weer vrij kort.)

Myranne gaf een heldere presentatie, ze vertelt dat ze behalve door kunst ook erg is geïnspireerd door muziek en dans, en met name ook door musicals. Wat ze bijzonder vindt aan kunst is drieledig:

-kunst is mooi
-kunst zet aan het denken
-kunst schept nieuwe werelden

Daarna bekijken we een stukje uit de Walt Disney tekenfilm Pocahontas:



Ook in deze tekenfilm een combinatie van beeld en muziek. Myranne is ook geraakt door de vermenging en tegenstelling van twee culturen. Zelf is ze ook van Zuid-Amerikaans indiaanse afkomst, maar in Nederland en de Nederlandse cultuur opgevoed. Die twee zeer verschillende culturen bepalen mede haar identiteit en ook waar haar interesse op kunstgebied naar uitgaat.

Dan zien we nog interessante interviews met enkele illustratoren van Pocahontas , helaas niet hier reproduceerbaar. Elke illustrator is verantwoordelijk voor éen van de getekende karakters. Wat opvalt is dat elke illustrator aangeeft dat hij/zij iets van zichzelf in die karakters legt. En dat er iets magisch gebeurt wanneer deze karakters dan op het scherm tot leven komen.

&&&&&&&

Tenslotte geeft Myranne als voorbeeld van ontoegankelijke/onaantrekkelijke kunst het schilderij La Trahison des images (het verraad van de voorstelling, Ceçi n'est pas une pipe) van René Magritte.


René Magritte, La Trahison des images.

Frank merkt op dat de schilder Magritte erg bezig was met het verschijnsel dat we met beelden onze wereld proberen te beschrijven, maar dat dit eigenlijk nooit goed kan. En dat er ook verwarring ontstaat: wat is precies het verband tussen een ding zelf, en een afbeelding ervan? Overigens was Magritte ook een uiterst kundige (sur)realistische schilder.

Verslag 26 januari

Kort verslag: Larissa gaf een korte presentatie aan de hand van een (foto)boek dat ze vorig jaar voor een opdracht had gemaakt. Inspirerend vindt ze een classicistisch / romantisch schilderij (ons allen onbekend!). Als moeilijk toegankelijk noemt Larissa abstract-geometrische kunst. Een werk van Jackson Pollock vindt ze daarentegen wel de moeite waard.

#######

Na Larissa's presentatie ging de les over de kernverschillen tussen westerse en oosterse filosofie (kernverschillen volgens Frank natuurlijk).

Kort gezegd richt de westerse filosofie zich volgens Frank meer op de Buitenwereld, de oosterse daarentegen meer op de Binnenwereld. Geluk en voldoening is volgens de westerse filosofie te vinden in (de beheersing van) de Buitenwereld. Volgens de oosterse filosofie gaat het meer om (de beheersing van) de Binnenwereld.

We bespreken voorbeelden van deze zienswijzen. Succes en beroemdheid, uiterlijke schoonheid zijn typisch idealen die in onze westerse samenleving worden nagestreefd. Maar wanneer je die idealen bereikt, word je dan ook gelukkig? Frank noemt het voorbeeld van Michael Jackson, Myranne noemt Britney Spears, en zo ontspint een discussie over de waarde van succes.

Aan de andere kant, als je de oosterse zienswijze overdrijft, dan word je waarschijnlijk een volledig in jezelf gekeerde kluizenaar, die zich niets meer aantrekt van de feedback van anderen en die zijn materiële welzijn verwaarloost.

Malou merkt op dat een verstandige mix van beide filosofieën haar het meest aanspreekt.

&&&&&&

De vraag is nu waarom dit onderwerp relevant is voor kunstenaars en vormgevers. Volgens Frank kan een sterk westerse benadering ervoor zorgen dat je je als vormgever richt op de uiterlijke beheersing van je vak, het `kunnen', en het indruk maken op de buitenwereld. Maar komt dit ook overeen met het innerlijk verlangen, met het innerlijke verhaal dat je als kunstenaar/vormgever wilt vertellen?

Zowiezo laat je met alles wat je maakt ook iets van jezelf zien. Vanuit de oosterse filosofie zou je je als kunstenaar ook kunnen richten op het ontwikkelen van een innerlijke gevoeligheid, het afstemmen op het echte verhaal dat je wilt vertellen. Zonder je daarbij bij voorbaat te laten leiden door wat de buitenwereld daarvan vindt.

De vraag `hoe word ik een goede/pure vormgever?' wordt door de westerse zienswijze waarschijnlijk beantwoord met: ga heel hard oefenen, zorg dat je alle technieken en vormentalen en ... beheerst, en probeer dan om dit zo goed en puur mogelijk toe te passen. Vanuit de oosterse zienswijze zal het antwoord eerder zijn: maak eerst jezelf zo puur en goed mogelijk, en ga dan vormgeven.

&&&&&&

Volgens Frank is de vraag ` Wat is nodig?' een mooie manier om een vruchtbare combinatie van westerse en oosterse benadering te vinden. Wanneer je in een bepaalde situatie goed kunt voelen wat de situatie nu eigenlijk ` nodig' heeft, dan kun je in die situatie een meerwaarde scheppen. Dat geldt algemeen, maar ook als vormgever.

Om een voorbeeld te geven: stel je voor dat je ergens wordt gevraagd voor een expositie. Je kan op dat aanbod ingaan met de gedachte: ik zal wel eens laten zien wat ik allemaal kan, en wat voor moois ik allemaal heb gemaakt (zeg maar ` westers', gericht op beheersing en erkenning - Buitenwereld). Je kan ook denken: ik wil graag mijn verhaal vertellen, het interesseert me niet zo of iemand het ook oppikt (zeg maar ` oosters', gericht op de Binnenwereld).

Maar je kan ook de ruimte gaan bekijken, je afvragen wat voor publiek er komt, welke tijd en situatie er zal zijn, en je afvragen: wat is hier nodig? Wat is nodig vanuit de ruimte, wat is nodig vanuit het publiek, maar ook: wat is nodig vanuit mezelf, mijn eigen verhaal? Want als ik van binnen niet tevreden ben, is het dan wel geslaagd?

We zien veel moderne kunstenaars die hun exposities afstemmen op de specifieke locatie en het tijdstip en publiek. In hoeverre ze ook afstemmen op hun eigen innerlijke verhaal is niet altijd eenvoudig te achterhalen, maar het speelt vaak wel een belangrijke rol.

Verslag 19 januari deel 2

Vervolg van Claudia's presentatie:

We bekijken het inspirerende werk van DeaDNeSS op deviantart, niet zonder verbazing over de enorme technische vaardigheid onder andere met balpen:

http://deadness.deviantart.com/art/Chimerism-25853772
http://deadness.deviantart.com/art/Iris-29215266

De kunstenaar is duidelijk tegen elk gebruik van zijn afbeeldingen voor welk doeleind ook, vandaar dat ik alleen de links geef, maar ga ze bekijken! (Klik even op de tekening om een grotere versie te zien.). De tekening Chimerism hebben we uitgebreid bekeken en besproken. Sommigen vragen zich af of zoiets spontaan ontstaat zonder vooropgezet plan, Frank ziet er een zorgvuldig opgebouwde compositie in. Daar kunnen volgens hem best elementen in zitten van eerdere spontane verkenningen.

Sommigen herkennen ook een zekere geestverwantschap met het surrealisme van Salvador Dalí. Frank moet denken aan:


Salvador Dalí, de metamorfose van Narcissus

&&&&&&&&

Jonathan vraagt zich af (niet als kritiek op het werk van DeaDNeSS, integendeel) hoe iemand hiervan kan leven. Claudia antwoordt dat veel van dit werk in opdracht gebeurt. Malou zou graag een filmpje zien van hoe deze mensen werken, onder andere omte zien hoe ze sommige dingen technisch realiseren.

Tot slot van haar presentatie geeft Claudia aan dat de kunst die haar weinig zegt meestal conceptueel is. Dat wil zeggen, kunst waarvan de technische uitvoering minder belangrijk is dan het idee erachter.

######

In de paar resterende minuten hebben we het weer over de rol van techniek in relatie tot het te vertellen verhaal. Frank vindt soms dingen die technisch zeer knap zijn toch minder interessant of minder geslaagd dan andere werken. Voor hem persoonlijk is de technische uitvoering vaak wel erg belangrijk, maar is het ook belangrijk of het verhaal dat verteld wordt voldoende diepgang heeft.

Aan de andere kant is het woord `kunstenaar' niet voor niets afgeleid van `kunnen'. Vaak vind je waardering in de ogen van de buitenwereld wanneer je iets technisch knap kunt. Dat geeft je ook een soort houvast wanneer je op zoek bent naar waardering van buitenaf. Toch kan het een interessante, verantwoorde keuze zijn om niet voor technische perfectie te kiezen. Meer hierover in de hiernavolgende les.

Verslag 19 januari deel 1

Kort verslag weer:

Claudia gaf een boeiende presentatie. Ze geeft aan dat de technische uitvoering van een werk bij haar voorop staat. Ze is bijzonder geboeid door potlood- en pentechnieken, en bestudeert allerlei illustratoren en kunstenaars op www.deviantart.com . Wanneer ze iets tegenkomt dat ze bijzonder mooi vindt, gaat ze oefenen om eenzelfde vaardigheid te ontwikkelen.

We bekijken onder andere een realistisch potloodportret van Hugh Laurie (hoofdrolspeler van
House (portrettist mij onbekend). Claudia vraagt zich aan de ene kant soms wel af wat de meerwaarde is ten opzichte van een foto, aan de andere kant vindt ze het superknap gedaan en is dat voor haar al voldoende. Frank vindt dat zowel potloodtekeningen als schilderijen toch een hele eigen atmosfeer/uitstraling hebben, vergeleken met een foto. Vroeger zag hij ook de meerwaarde van superrealistische schilderijen en tekeningen niet zo, maar nu valt het hem op dat door het gebruik van potlood of verf de portretten in zijn beleving vaak verrijkt worden. Omgekeerd vindt hij in goed afgedrukte foto's weer dingen terug die je niet makkelijk kan tekenen of schilderen. We komen zo te praten over het werk van Chuck Close, een schilder en tekenaar die bekend is geworden met vaak fotorealistische portretten, maar die ook experimenteert met een pixelbenadering van zijn onderwerpen (van een afstand realistisch, van dichtbij zeer abstracte pixels).


Chuck Close, Bob


Chuck Close, Maggie (photo by Ellen Page Wilson, courtesy of PaceWildenstein, New York, ©Chuck Close [and i hope ellen and chuck don't mind]



We bekijken op www.deviantart.com werk van Leonid Afremov:


Leonid Afremov, Green Dreams

Qua kleurgebruik doet het Frank denken aan de beroemde kunstenaar Franz Marc, mede-oprichter van de kunstenaarsgroep Der Blaue Reiter (begin 20e eeuw) waar ook Wassily Kandinski en Paul Klee toe behoorden:


Franz Marc, Rehe im Wald, 1914

(wordt vervolgd)