Opdracht 1: nieuwe beschrijving + planning

Opdracht 1:

a) Kies een aantal werken uit de beeldende kunst/vormgevingswereld (dit mag je breed opvatten, performances en film horen er zeker bij) die je bijzonder raken, aanspreken en/of inspireren.

Probeer voor jezelf te achterhalen waar dat aansprekende/inspirerende/rakende nu om draait. Probeer ook te ontdekken of er bij het werk een gelaagd verhaal hoort. Of misschien zelfs meerdere verhalen / interpretaties. Wat weet je van de achtergronden van het werk en van de maker(s)?

b) Kies ook een werk dat je ontoegankelijk of afstotend/walgelijk/onbegrijpelijk vindt. Probeer voor jezelf ook te achterhalen waarom je met dit werk `weinig kunt'.

Presenteer deze werken, en vertel erbij welke lagen je zelf ervaart. Plaats het werk dat je aanspreekt ook in een groter verband of traditie, als je die kent. Je presentatietijd is maximaal 10 minuten, daarna of tussendoor (afhankelijk van je voorkeur en hoe het loopt) vragen en discussie.

%%%%%%%%%

Vandaag was Aldo aan de beurt (verslag wellicht later),

25 november: Jelle
2 december: Thijs
9 december: Gerard

Kort verslag van de lessen sept-okt 2010

In de eerste lessen hebben we uitgebreid kennisgemaakt met de eerste 2 kernschema's hieronder:


schema 1 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Schema 1 geeft de kern van de lessen weer. Een beeldend kunstenaar put onder andere uit haar/zijn binnenwereld, maar die wordt gevoed door de buitenwereld. Dit is een rijke en gecompliceerde wisselwerking, waar we in de lessen maar een tipje van hebben opgelicht. Het werk van een kunstenaar, het `beeld', is te zien als communicatie tussen die twee werelden.

Bij communicatie gaat het over zowel taal als verhaal.

Wittgenstein zegt in zijn Tractatus Logico-Philosophicus:

Wir machen uns Bilder der Welt

Dit lijkt inderdaad een menselijke kernactiviteit. Wanneer we `beeld' en `verhaal' ruim opvatten, dan zien we dit terug in alle kunsten en zelfs daarbuiten. Goed om te bedenken is dat er voor een verhaal ook een toehoorder (publiek) nodig is. Een vraag die opkomt is:

Hoort de toehoorder hetzelfde verhaal als hetgeen de verteller wil vertellen?

Een aantal belangrijke aspecten van `Verhaal' zijn samengevat in het volgende schema:


schema 2 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

##############

We bekeken en bespraken werk van onder meer Rembrandt, Francis Bacon, Chaim Soutine, Donald Judd, Damien Hirst, Pieter Brueghel de oude, Diego Velazquez, Vincent van Gogh, Salvador Dalí, Constant Nieuwenhuys.

##############

We onderzochten in een aparte opdracht, ieder voor zich, wat voor ons de noodzaak (dan wel sterke inspiratie) is van ons beeldend vormgeverschap. Dit bleek voor iedereen verschillend, maar wat opviel was dat bij iedereen een bepaalde onontkoombaarheid van het beeldend vormgeven speelt.

Ook het idee van `the need of the situation' hebben we besproken en onderzocht. Hierin komt het contrast tussen de westerse benadering `ik wil' en de meer oosterse benadering `wat vraagt de situatie van me?' naar voren. Frank brengt naar voren dat volgens hem kunstenaars er baat bij hebben om beide zijnswijzen (oosters en westers) te (kunnen) mengen.

##############

We hebben een begin gemaakt met opdracht 1.

(hier laat ik dit verslag bij, hoe onvolledig ook)

Beeld en Wereld in 2010-2011

De lessen Beeld en Wereld (kunstbeschouwing voor de tweedejaars studenten van de UNITacademie) zijn al weer enige tijd bezig, maar ik heb nog geen verslag gemaakt. Dit schooljaar zal ik waarschijnlijk minder vaak verslagen maken, in verband met beperkte energie.

De opzet van de lessen is dezelfde als vorig jaar, ik herhaal daarom de post van afgelopen januari:

&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Het vak Beeld en Wereld (Kunstbeschouwing) heeft als doelen:

1. De studenten inzicht te leren verwerven in:

* de eigen beeldende motivatie, en de eigen thematiek (het eigen `verhaal’)
* de beeldende motivatie en thematiek van andere (meestal bekende) kunstenaars en vormgevers door de eeuwen heen, en de kunsthistorische samenhang hiervan
* de positie van beeldend kunstenaars/vormgevers in relatie tot de buitenwereld en opdrachtgevers, en de eigen positie
* de (vaak lange) weg die nodig is om tot duurzaam kunstenaarschap/vormgeverschap te komen
* het beeldend-scheppend proces an sich
* het eigen beeldend-scheppend proces
* de rol van `techniek’ in relatie tot het te vertellen `verhaal’
* de rol van `publiek’ en van feedback in relatie tot het te vertellen `verhaal’
* de glijdende schaal tussen `kunst’ en de populaire beeldcultuur
* het modegevoelige van `kunst’
* …

2. De studenten helpen met het vinden van inspiratiebronnen

3. De studenten helpen met

* loskomen van eigen `oordelen’
* experimenteren, onderzoeken van nieuwe mogelijkheden, in de ruimste zin.
* het omgaan met oordelen van anderen (al dan niet `deskundig’)
* het opbouwen van zelfvertrouwen, zowel persoonlijk als qua beeldend vermogen – en het besef dat geduld en hard werken nodig zijn
* het omgaan met eigen tekortkomingen, afwijkingen, `anders’ zijn – en het wellicht te kunnen gebruiken als `kracht’
* verdiepen van thematiek en werk


4. De studenten kennis laten maken met

* kunst uit andere culturen
* verschillende gezichtspunten op kunst en vormgeving
* andere filosofische stromingen dan de westerse
* een flinke hoeveelheid kunst en kunstenaars uit allerlei tijden, waaronder zeker de huidige tijd
* belangrijke elementen van de –in kunstkringen vaak ondergewaardeerde- populaire beeldcultuur

5. De studenten helpen met leren praten/schrijven/communiceren over kunst en vormgeving, met name

* over hun eigen werk en beeldend proces
* over het werk van anderen
* over inspiratiebronnen en thematiek

Het klassikaal presenteren van eigen inspiratiebronnen en het maken van een korte kunstenaarsbeschrijving van zichzelf zijn de twee opdrachten voor de studenten in het tweede jaar.

******
De lesopzet waarin deze doelen hopelijk voldoende gerealiseerd worden is een klassikale ronde-tafel, aangevuld met een aanzienlijke hoeveelheid beeldmateriaal. Bepaalde kernschema’s (Binnenwereld <--> Buitenwereld) komen telkens terug.

Verslag laatste lessen (mei en juni)

De laatste lessen hebben we besteed aan het bespreken van opdracht 2, en aan het bekijken van delen van de documentaire The private life of a masterpiece (als voorbeeld van de documentaire hier een deel van de documentaire over De Zonnebloemen van Vincent van Gogh).

Met name bekeken we de aflevering over Salvador Dalí's werk Christus van de heilige Johannes van het kruis, en de aflevering over Katsushika Hokusai's houtsnede De grote golf bij Kanagawa.

(toevoeging: hier een link naar de aflevering over Christus van de heilige Johannes van het kruis, hier een link naar de aflevering over De grote golf bij Kanagawa)

In deze documentaire komen op een levendige manier allerlei onderwerpen naar voren die besproken zijn in de lessen van Beeld en Wereld. Een onderwerp dat in de laatste lessen nog een beetje extra aandacht kreeg, was: `concurrentie in de kunst- en vormgevingswereld' en de daarmee samenhangende noodzaak voor kunstenaars en vormgevers om zichzelf goed te presenteren. De relatie met opdracht 2 speelde daarom telkens een rol, ook bij het bekijken van de documentaire.


Salvador Dalí, Christus van de heilige Johannes van het kruis

Aan het eind van dit (voorlopig laatste) verslag wil ik alle studenten heel hartelijk bedanken voor jullie bijdrage aan de lessen, waarmee jullie mij inspireerden, en ik wens jullie een vruchtbare verdere ontwikkeling als persoon en van jullie bijzondere talenten.

Verslag 20 april: straatkunst

Zoals gezegd zijn de verslagen wegens ziekte achtergebleven. Hierbij toch nog een erg kort verslag van 20 april, deze les vormde de thematische afronding van het kunstbeschouwingsgedeelte van `Beeld en Wereld'.

Het streven voor wat betreft de traditionele kunstbeschouwing in de lessen was geformuleerd in de volgende deelpunten (voor de hele doelstelling en opzet zie hier):

1. De studenten inzicht te leren verwerven in:

# de beeldende motivatie en thematiek van andere (meestal bekende) kunstenaars en vormgevers door de eeuwen heen, en de kunsthistorische samenhang hiervan
# de positie van beeldend kunstenaars/vormgevers in relatie tot de buitenwereld en opdrachtgevers, en de eigen positie
# de rol van `techniek’ in relatie tot het te vertellen `verhaal’
# de rol van `publiek’ en van feedback in relatie tot het te vertellen `verhaal’
# de glijdende schaal tussen `kunst’ en de populaire beeldcultuur
# het modegevoelige van `kunst’

4.De studenten kennis laten maken met

* kunst uit andere culturen
* verschillende gezichtspunten op kunst en vormgeving
* andere filosofische stromingen dan de westerse
* een flinke hoeveelheid kunst en kunstenaars uit allerlei tijden, waaronder zeker de huidige tijd
* belangrijke elementen van de –in kunstkringen vaak ondergewaardeerde- populaire beeldcultuur

$$$$$

Als thematische afronding spraken we op 20 april over street art en (anti)commercialisme in de kunst.

We bespraken de zeer legitieme keuze van een groot aantal kunstenaars om niet mee te willen draaien in de commercialiteit en modegerichtheid van de hedendaagse kunstwereld. En soms nog verdergaand: de drang om commentaar en kritiek te leveren op een samenleving die de beeldende vrijheid en de vrijheid van meningsuiting beknot (niet alleen middels directe censuur, maar ook indirect via geld, mediamacht, elitevorming,...). En die het gebruik van de openbare ruimte wel toestaat voor reclameboodschappen en andere `betaalde' propaganda, maar niet voor vrije, individuele, spirituele of anderszins kunstzinnige uitingen.

Mogelijke dilemma's:

-wanneer is het kunst, wanneer is het vandalisme? (Frank vraagt zich dat in een museum ook regelmatig af...;-) )

-wat te doen wanneer een street artist dusdanig erkenning krijgt, dat zij/hij gevraagd wordt door bekende galeries en musea?

-anonimiteit versus bekendheid

-hoe verdient een street artist geld om van te leven en werken?

Het was een levendige discussie, die ook uitmondde in vragen over hoe een kunstenaar/vormgever überhaupt aan opdrachten komt, en zich staande kan houden in een competitieve omgeving.

(We bekeken ook allerlei plaatjes van straatkunst, als ik tijd heb dan plaats ik er misschien nog wel een paar, maar je kunt eenvoudig zelf om je heen kijken natuurlijk!).


mij onbekende straatkunstenaar (foto blogauteur)

Verslag 13 april

Wegens ziekte heb ik de laatste 2 verslagen van april niet bijgehouden, en het is nu wel vrij laat om dat nog uitgebreid in te halen.

Maar een kort verslag is wellicht toch nog zinvol, al was het maar voor het mooie filmpje dat we bekeken (met dank voor Marcella's conversie).

Op 13 april bespraken we als vervolg op het bezoek aan het Afrikamuseum:

-de uitgebreide en uitgewerkte vormgeversprincipes en kunstfilosofieën van zogenaamd `primitieve' culturen. Lees bijvoorbeeld dit prachtige artikel van Babatunde Lawal: Divinity, Creativity and Humanity in Yoruba Aesthetics

-de rol van religie en daarmee gepaard gaande performance, dans en optochten in de Westerse cultuur en ook andere culturen. Daaruit voortvloeiend bespraken we de opkomst van de performance als kunstvorm in de moderne kunst, en de invloeden van het sjamanisme op performance art.

Een aantal plaatjes die we bekeken vind je hier op picasa: unitacademie 6

Bij de Semana Santa optochten in Spanje zie je allerlei elementen van muziek, performance en maskers terugkomen die we ook zagen in het Afrikamuseum. Zowiezo is er in Spanje een rijke (volks)cultuur die vaak verweven is met het katholicisme. En is er in de beeldhouwkunst een lange traditie van religieuze beelden die in kerken dienst deden om het geloof aanschouwelijk en letterlijk tastbaar te maken.

We bekeken zoals gezegd een prachtig filmpje over hoe dergelijke beschilderde beelden (polychromie) gemaakt werden, het is te vinden op de site van the National Gallery of Art in Washington.

Als het filmpje niet laadt, of je hebt niet de goede software, dan kun je hier het verhaal als serie dia's bekijken.


Saint John of the Cross

made by Francisco Antonio Gijón (1653–c. 1721) and unknown painter (possibly Domingo Mejías)
c. 1675
painted and gilded wood
168 cm (66 1/8 in.)
National Gallery of Art, Washington

Verslag 6 april: Afrikamuseum

Op 6 april bezochten we het Afrikamuseum in Berg en Dal. Het weer was uitstekend, waardoor we ook veel buiten konden zijn en tekenen.

Binnen waren vier tentoonstellingen. Ten eerste delen uit de vaste collectie, ten tweede `Eenvoud en Kracht' (beelden en maskers uit een bijzondere privécollectie), ten derde `Songo: ritmes van wonen' en ten vierde een fototentoonstelling van Peter Laarakkers over het Vodun-festival in Benin. Van de website:

Eenvoud en Kracht – Afrikaanse kunst verzameld door Piet en Ida Sanders

Tentoonstelling van zo’n 60 maskers en sculpturen uit de voormalige privé-collectie van het echtpaar Sanders. In 2007 mocht het Afrika Museum zo’n 50 objecten uit deze verzameling in ontvangst nemen. Een jaar later werden door het Kröller-Müller Museum 5 voorwerpen, eveneens afkomstig uit de collectie van de familie Sanders als schenking overgedragen aan het Afrika Museum. Bovendien vonden in deze zelfde periode ruim 50 collectiestukken – door de familie Sanders in 1994 geschonken aan het Wereldmuseum in Rotterdam – hun weg naar Berg en Dal als een langdurige bruikleen. De voormalige Afrikaanse kunstcollectie van Piet en Ida Sanders was daarmee weer voor een korte periode compleet. Voor het Afrika Museum reden genoeg om met een tentoonstelling aandacht te besteden aan deze ‘ex-collectie’ Sanders.

Songo – ritmes van wonen

Wat is een huis? Wat is wonen? Hoe kan een huis een lichaam zijn? Wat betekent ‘modern’ in ruraal Afrika? Hoe zijn lokale en globale werelden met elkaar verbonden?

Dit alles kan de bezoeker ervaren in deze interactieve multimedia tentoonstelling. Deze tentoonstelling is gebaseerd op jarenlang antropologisch onderzoek en toont met uniek beeld- en audio-materiaal hoe de Kasena van Noord-Ghana vorm geven aan hun aarden woningen. Het woord songo verwijst zowel naar de woning zelf, als naar de grootfamilie of clan die erin woont.

NB Op 17 april is de tentoonstelling in verband met de officiële opening uitsluitend toegankelijk voor genodigden.

VODUN-FESTIVAL IN BENIN

Langs de aanlooproute van de parkeerplaats naar het hoofdgebouw is tot en met 31 oktober 2010 een fototentoonstelling van de hand van Peter Laarakker te zien.

De foto’s die u verspreid over het museumterrein aantreft, werden in 2009 gemaakt in de plaats Whydah. Whydah ligt in het zuiden van Benin en trekt jaarlijks op 10 januari – de ‘Dag van de Traditionele Religie’ – honderden gelovigen, maar vooral ook toeristen, vanwege de spectaculaire maskerkostuums die optreden.

Zuidelijk Benin is de bakermat van Vodun, een religieuze wereldbeschouwing waarin het geloof in een opperwezen, bijgestaan door goden, godinnen en voorouders het leven doordrenkt. Met gebeden, zang en dans en gehuld in vaak kleurrijke maskerkostuums, belijden de volgelingen hun geloof. Voorbeelden van deze feestelijke kostuums tonen deze foto’s.

In zaal 5 van het Binnenmuseum vindt u vitrines met beelden en potten van aardewerk die in Vodun-rituelen ook heden ten dage nog worden gebruikt. In het Buitenmuseum kunt u twee paalwoningen uit Zuid-Benin bezichtigen.

Voor meer foto’s uit het werk van Peter Laarakker verwijzen wij u graag naar zijn website www.visualpd.nl

Harmjan had daarnaast een kijk- en werkopdracht gemaakt:

Maskers.

Meenemen....tekenboek ..... siberisch Krijt ...grafietstift....vetkrijt....papier...

In het Afrikamuseum ga je behalve genieten van het kijken naar alle werken die er te zien zijn, ook tekenen.

Hier volgen enige opdrachten die je op deze dag uit moet gaan voeren.


1...wanneer je een tijdje rondgekeken hebt in de tentoonstelling, kies je een beeldhouwwerk wat je mooi (of lelijk) vindt.Dit beeld teken je na met krijt of potlood. Je maakt meerdere vlotte schetsen...

2......-Je tekent een aantal maskers na op schetsmatige wijze.

3......-Je tekent terwijl je ergens rustig zit door jouzelf ontworpen maskers. Laat je inspireren door wat je net gezien hebt.

4.....Verzin een ritueel en teken een masker dat tijdens dit ritueel gedragen kan worden.


Wanneer het lekker weer is kunnen we buiten tekenen.
Probeer zo veel mogelijk te tekenen tijdens dit uitje.

Houd je niet in en laat je er niet van afleiden.
We gaan het werk wat we maken ook aan elkaar laten zien.


Vragen:

Wat is de betekenis van de maskers die hier te zien zijn?

Waarom maken mensen maskers?

Waarom dragen mensen maskers?

Is je gezicht ook een masker?


harmjan

Al met al een zeer geslaagd bezoek.

Beschrijving opdracht 2

We hebben in de afgelopen les van 20 april afgesproken, dat iedereen in de les van 25 mei as. een goede eerste versie van opdracht 2 inlevert. Daarna wil Frank die even met iedereen persoonlijk doornemen, om tot een definitieve versie te komen.

Opdrachtbeschrijving:

Maak een presentatie van jezelf en je werk (portfolio), waarin je op jouw eigen manier iets schrijft/communiceert over:

-Wie je bent, wat je drijfveren/fascinaties zijn, welke kunstenaars/vormgevers/anderen je inspireren,...

-Wat voor werk je maakt (kies representatief werk uit voor plaatjes) en wat voor werk je nog wilt gaan maken

-Waar je werk over gaat, wat je doelen zijn, wat je technieken inhouden, ...of andere relevante achtergrondinformatie.

Houd wanneer je kiest voor schrijven, voor de lengte van teksten ongeveer 2 A4-tjes aan. Voeg daarbij goede afbeeldingen van een niet te groot aantal representatieve werken, en voorzie die van titel (als ze die hebben), formaat, techniek en jaartal, en een eventuele toelichting.

Ga voor dat je zelf iets maakt goed rondkijken naar presentaties van andere kunstenaars en vormgevers. Kijk bijvoorbeeld op internet, en bezoek een galerie of museum, en bekijk de presentatie die galeries en musea geven van kunstenaars.

******

Je mag ook voor een andere presentatievorm dan de geschreven vorm kiezen, maar denk wel na over hoe je dan de essentie van bovenstaande beschrijving alsnog kunt overbrengen.

******

Voor nadere vragen ben ik bereikbaar per mail tot 7 mei en dan weer vanaf 20 mei. Succes, en ik ben benieuwd,

Frank

Verslag 30 maart

Op 30 maart ging de les over onder andere over beeldhouwkunst, en de rol van beelden in religieuze tradities. Dit was mede ter voorbereiding op het bezoek op 6 april aan het Afrikamuseum in Berg en Dal.

Frank bracht een Nigeriaans beeldje mee, vorig jaar gekocht in het Afrikamuseum (hier afgebeeld met flamingoveer), gemaakt door een ons niet nader bekende kunstenaar:

mannelijke figuur, onbekende Nigeriaanse kunstenaar, (eerste helft 20e eeuw, 45 x 10 x 10 cm)

Daarna bekeken we enkele plaatjes van `Madonna met kind'-beelden (sedes sapientiae, troon der wijsheid, Mare de Deu) uit de Romaanse periode, en ook Michelangelo's Piëta.

sedes sapientiae (troon der wijsheid), uit het klooster van Cluny, Zuid-Frankrijk (kunstenaar onbekend voorzover ik weet)


Romaanse Mare de Déu (moeder van god) uit Catalonië (ruwweg 12e-14e eeuw, kunstenaar onbekend voorzover ik weet).


Michelangelo Buonarotti, Piëta

Verder besproken: de rol van realisme in deze beelden, versus de rol van expressie. Wat in ieder geval duidelijk wordt is dat al deze beelden een flinke inspanning hebben gevergd van hun makers. Dat kan in het algemeen wel gezegd worden van dergelijke gebeeldhouwde beelden, het scheppen van de menselijke vorm kost veel tijd en moeite.

Vandaar dat Frank verbaasd was toen hij laatst op de expositie `Niet Normaal' een hele kast met realistische beeldjes van mensen zag staan...en toen schoot hem door het hoofd dat er nieuwe computertechnieken zijn...en inderdaad...


tentoonstelling Niet Normaal, 3D-prints van ingescande mensen


tentoonstelling Niet Normaal, 3D-prints van ingescande mensen


tentoonstelling Niet Normaal, 3D-scan van mens


tentoonstelling Niet Normaal, 3D-printer

De rest van de les bediscussiëren we de gevolgen van deze nieuwe technologie voor allerlei takken van kunst en vormgeving. Misschien betekent deze techniek wel hetzelfde voor de beeldhouwkunst als de fotografie voor de schilderkunst. Jos vertelt dat deze techniek ook al echt wordt toegepast in de film-en gamewereld.

Franks wens om een filmpje over het maken van een polychroom beeld te laten zien moet vanwege technische problemen wachten tot na het bezoek aan het Afrikamuseum (Marcella biedt aan deze problemen op te lossen.)

Verslag 23 maart deel 2

Gezien wat we bespraken in deel 1 van dit verslag, komen we tot het besef dat kunstenaars en beeldend vormgevers een niet onaanzienlijke rol vervullen in de maatschappij.

Om nog maar weer een keer een parallel met de muziekwereld te trekken, vraagt Frank de aanwezigen hoe belangrijk muziek voor hen is. De antwoorden liggen ergens tussen: `heel belangrijk' en `zonder muziek zou ik eigenlijk niet kunnen leven'.

Frank spiegelt voor, dat de meeste musici en componisten op de wereld niet van hun muziek kunnen rondkomen. We hebben als maatschappij nogal eens de neiging om neerbuigend over musici te oordelen voor wie dit geldt. Wat we daarbij vergeten is dat al deze musici keihard werken om in de maatschappij de muziektraditie levend te houden, te verdiepen, te vernieuwen.

Dat er maar een smalle toplaag is die van muziek echt kan bestaan, en dat deze smalle toplaag dan heel veel waardering krijgt, tot ster-status wordt verheven...dat is eigenlijk een vertekening van de feitelijke situatie. Namelijk dat de muziek tot stand komt door de gehele traditie en iedereen die daarvoor werkt. (Het zijn trouwens lang niet altijd de meest verdienstelijke musici die het bekendst worden en succes oogsten.).

Alle bekende musici komen zelf ook voort uit die veel bredere traditie, waarin ze door ouders of andere naasten meestal al vroeg zijn ingevoerd, waarin ze les hebben gehad van docenten die wellicht niet van hun muziek alleen kunnen bestaan, etc.

Daarom is bijvoorbeeld -vindt Frank- subsidie voor de muziekbasis (de basis van de traditie) geen gekke gedachte. Hoe breder en sterker deze muziekbasis, hoe beter de belangrijke functie van muziek in onze maatschappij tot wasdom kan komen.

$$$$$$

De situatie in de beeldende kunst en vormgeving is eigenlijk vergelijkbaar. Toch is dit niet bedoeld als verkapt pleidooi voor subsidie aan de kunsten. Het gaat er meer om dat we inzicht krijgen in het enorme belang van kunst en vormgeving voor de maatschappij, en onze eigen bijdrage daarin.

Dit staat soms in contrast tot de manier waarop niet-ingevoerden deze bijdrage beoordelen.

In de middeleeuwen waren er gildes, en lidmaatschap van een kunstenaarsgilde was een kwaliteitskeurmerk waar iedereen mee uit de voeten kon. Tegenwoordig vinden velen het lastig om de kwaliteit van kunst en kunstenaars te bepalen.

Een van de redenen hiervoor is dat kunst, zoals we zagen, een vrij vergaande vorm van filosofie en (levens)beschouwing in zich bergt. En vergelijkbaar met filosofie: wie zich niet in kunst heeft verdiept, die zal allerlei scheppingen maar moeilijk kunnen volgen.

Wanneer je weinig beeldervaring hebt, en weinig verschillende beeldwerelden hebt verkend, dan is de kans reëel dat je bij een schilderij of beeld de essentie mist van waar het de kunstenaar v/m om te doen was.

######

Daarom is het -vindt Frank- belangrijk om te beseffen dat er eigenlijk nog steeds een soort gilde is, namelijk de groep van medekunstenaars en medevormgevers. Franks ervaring is dat veel kunstenaars goed kijken naar andermans werk, en met `gevormde' ogen. Dat wil zeggen: dat je bij je medekunstenaars/vormgevers vaak goed terecht kunt voor uitwisseling op allerlei niveaus, van materiaalkeuze tot onderwerp en intentie.

En, vindt Frank, het kan ook belangrijk zijn te beseffen dat je met een serieuze opleiding (zoals deze) langzamerhand lid wordt van dat gilde, en dat je je waardering niet meer volledig hoeft te laten bepalen door wat niet-ingevoerden ervan vinden.

Je kunt natuurlijk wel overwegen om de moeite nemen om niet-ingevoerden te helpen, bij het leren `zien' van waar je mee bezig bent. Maar wees overtuigd van jezelf, en prik vooral door de ballon `een kunstenaar is pas goed als zij goed verkoopt' heen. Een ballon die in Nederland bijzonder vaak wordt opgelaten! Maar die vergelijkbaar is met de situatie in de muziek. Kunst, vormgeving en kunstzinnige uiting zijn voor vrijwel iedereen in de maatschappij van groot belang. Alle kunstenaars en vormgevers werken hard om deze traditie levend te houden, te vernieuwen en te verdiepen. Je bijdrage daarin is dus waardevol, onafhankelijk van wat je verdient. (einde preek Frank).

######

We hadden vorige week gezien dat het snijvlak van binnenwereld/buitenwereld met name gaat over communicatie en interactie.


schema 6 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

Nu kan je als kunstenaar/vormgever ook een zeer brede keuze maken over je positie in relatie tot `binnenwereld-buitenwereld'. Sommige kunstenaars werken vrijwel volledig vanuit hun binnenwereld, maar openen daarmee zeer nieuwe werelden voor ons `anderen'. Sommige kunstenaars richten zich bijna volledig op de buitenwereld, en zoeken maximale interactie en communicatie met anderen, met `het publiek'. Je zou zelfs aan echt vraaggericht entertainment kunnen denken: `wat willen jullie dat ik maak?'.

Al deze keuzes zijn in principe waardevol, hebben we ingezien. Ook de geschiedenis wijst uit dat er belangrijke kunstenaars/vormgevers zijn geweest die nooit hun binnenwereld verlieten (zelfs niet om hun werk te laten zien, en die dus pas na hun dood ontdekt werden). Ook al vindt Den Haag tegenwoordig dat `beeldend kunstenaar' een onwenselijke term is...die men liever ziet vervangen door `cultureel ondernemer'...

Verslag 23 maart deel 1

23 maart bespraken we de vragen:

1) Wat is de rol van beeldende kunst & vormgeving in de samenleving?
2) Wat is de rol en de positie van kunstenaars en vormgevers in de samenleving?

$$$$$$

Een aantal eerste opmerkingen uit de discussie, in vogelvlucht:

-kunst zet je aan het denken
-kunst vergroot je wereld
-kunst & vormgeving bepalen hoe onze wereld eruit ziet
-vormgeving is nodig bij alles wat gemaakt wordt
-kunst is mooi, het werkt in op je gevoel
...

De verdieping van deze eerste opmerkingen bracht ons naar een aantal kernpunten.

Kunst en vormgeving zijn waarschijnlijk zo oud als de mensheid, en vervullen sinds mensenheugenis een aantal basisrollen.

Ten eerste: de verbeelding, het zichtbaar maken van:

-delen van de werkelijkheid
-ideeën en gedachten
-belangrijke verhalen uit de geschiedenis, mythologie en religie (zelfs in recente tijden als de middeleeuwen nog een belangrijke functie van kunst, vanwege de vele mensen die niet konden lezen en schrijven)

Beeldtaal is vaak voor deze dingen bij uitstek geschikt (naast de gewone taal), omdat mensen beelden heel anders verwerken dan taal. Een enkel plaatje zegt soms meer dan duizend woorden. Maar ook zijn mensen op een andere manier gevoelig voor beelden dan voor taal. Hierin is zowel een overeenkomst alsook een verschil met muziek te vinden. Mensen zijn zeer gevoelig voor muziek, en het is waarschijnlijk dat een deel hiervan is terug te voeren op de meest primitieve delen van onze hersenen (deze kunnen worden gezien als het evolutionaire overblijfsel van het reptielenbrein).

Zo ook zijn mensen primitief-gevoelig voor kleuren en beelden, maar anders dan bij muziek (die in principe abstract is) leent kunst zich ook van nature voor bespiegelingen over de aard der dingen, een vorm van filosofie dus.

Dus, een tweede rol is: aan het denken zetten, en nieuwe denkwerelden helpen verkennen.

Een derde rol is het scheppen van schoonheid en emotioneel roerende beelden. Hiermee hangt samen, dat beeldende vormgeving voor de meeste mensen ook een bijzondere uitingsvorm is, waarin we onszelf en onze belevingswerelden kunnen uiten.

Een vierde rol van met name vormgeving is vrij letterlijk: onze leefomgeving en onze gebruiksvoorwerpen een geschikte vorm geven, waarbij `geschikt' erg breed kan worden opgevat.

Andere rollen die nog aan bod kwamen betroffen kunst op zichzelf als of als ondersteuning voor:

-entertainment,
-maatschappijkritiek, maatschappelijk activisme
-sjamanisme (waarbij religieuze beleving wordt ondersteund door magische voorwerpen, dans en rituelen)

#######

In het tweede deel van het verslag gaan we in op vraag 2, omtrent wat de rol en positie is van kunstenaars in de maatschappij.

Verslag 16 maart

16 Maart bespraken we uitgebreid onderstaand schema, dat gedeeltelijk ook een herhaling is van eerder schema's, maar met een wat andere invalshoek. Namelijk die van de communicatie en interactie.


schema 6 (klik met rechtermuisknop op `view image' voor een vergroting)

(Dit bleek een aardige voorbereiding op de navolgende les van 23 maart, die -op verzoek- ging over de rol van kunst/vormgeving en kunstenaars/vormgevers in de maatschappij.)

In deze les nadruk op de moeilijkheden waar velen van ons mee kampen als het gaat om de interactie en communicatie (van binnenwereld en buitenwereld, van ik met jou, met anderen, etc.). Dit is algemeen menselijk maar sommigen hebben het duidelijk makkelijker dan anderen. Kunstenaar/vormgever zijn en tegelijkertijd ook aansluiting vinden in de buitenwereld, met je werk en met jezelf als mens, dat is geen geringe opgave. Zeker als communicatie en interactie van nature geen sterke kanten zijn.

We hebben het er vaker over gehad dat je als kunstenaar/vormgever altijd iets van jezelf blootgeeft, en dat dit een bepaalde kwetsbaarheid meebrengt. Ook is het vaak nodig om óver je werk en jezelf te communiceren, als je je werk aan anderen wil tonen, met anderen wil communiceren door middel van je werk, je wil uiten.

Het kan dan nuttig zijn als je iets van je sterke en zwakke kanten kent. Een belangrijk punt is (volgens Frank) dat je bij zaken waar je zwak in bent, ook hulp kunt zoeken van anderen. Dan moet je alleen wel onder ogen zien dat je die zwakke kant hebt, en het accepteren. Zo zijn er voor ieder van ons verschillende barrières, en het kan zijn dat je niet over alle barrières heen komt (op weg naar geld en roem en dure auto's en mooie ...[in volgorde van belangrijkheid]). Maar dat wil niet per se zeggen dat je dan `mislukt'. Integendeel. We hebben al gezien dat veel van 's werelds meest bijzondere kunstenaars ook niet over een aantal barrières heenkwamen, en dat hun zwakke kanten juist ook hun kracht mede bepaalden.

Kort samengevat luidt Franks tip dus:

-Interactie en communicatie is voor mensen als groepsdieren van levensbelang. (Evenals waardering van anderen.). Besteed er dus aandacht aan, maar eis niet het onmogelijke van jezelf want dat kost onnodig energie.

-Leer zien waar je sterke en minder sterke punten liggen. Accepteer dat je sommige dingen niet zult kunnen, en zoek daar eventueel hulp bij. Probeer of je andere barrières wel kunt slechten.

-Voed je inspiratie en je zelfvertrouwen (binnenwereld), zodat je een voldoende stevige basis hebt om de buitenwereld tegemoet te treden. De buitenwereld die regelmatig met onbegrip en kritiek zal reageren...maar die kritiek biedt ook kansen (zoals we zagen) om je verhaal te versterken. Laat je niet imponeren door `bekende naam' of `deskundige': je bent binnen afzienbare tijd zelf de deskundige. Kritiek van iemand die niet de tijd en moeite neemt om goed naar je werk te kijken, kun je veilig naast je neerleggen (ongeacht wie het is, vindt Frank).

-Geniet ook van het bijzondere feit dat je het in je hebt om je binnenwereld/buitenwereld beeldend vorm te geven, er beeldend over te communiceren. Geniet van de waardering die je daarvoor krijgt, ook al komt die waardering misschien niet van grote getalen mensen.

-Zoek medekunstenaars/medevormgevers, die je begrijpen/steunen -al is het maar een beetje, dat is vaak genoeg.

-Laat je niet teveel beperken in wat je voor werk maakt. Verwachtingen van de buitenwereld (al is het maar familie) kun je ook naast je neer leggen, als je sterk genoeg in je schoenen staat om voor je eigen verhaal te kiezen. Je kan ook tegengehouden worden door je eigen verwachtingen hoe de buitenwereld zal reageren (als je met `schokkend' of `ander' of `experimenteel' of `slecht' werk komt...), laat je daardoor niet teveel bepalen.

Verslag 9 maart

De laatste presentatie is van Jonathan. Hij is niet zozeer door slechts enkele bijzondere kunstenaars geïnspireerd, hij vindt veel dingen interessant maar er is niet iets dat er zo duidelijk uitspringt dat hij dat wil noemen. Daarentegen boeit het hem sterk hoe kunst wordt gepresenteerd, met name in musea.

In het Rijksmuseum en andere vergelijkbare musea kom je -bij wijze van voorbeeld- in een zaal met Rembrandt, Vermeer, andere 17e eeuwse schilders...en dat vindt Jonathan veel teveel van hetzelfde, meestal ook redelijk dicht bij elkaar. Daardoor kun je eigenlijk niet meer goed kijken naar een individueel werk.

In het Tate Modern is dat veel beter, daar is per zaal toch een grote verscheidenheid, met bijvoorbeeld een afwisseling van Sol LeWitt, Alberto Giacometti, Barnett Newman en Nicolas de Staël naast elkaar. Maar wel met voldoende ruimte om de werken heen, zodat je ze apart kunt bekijken.


Sol LeWitt, wall drawing (detail)


Nicolas de Staël, paysage (landschap)


Barnett Newman, midnight blue


Alberto Giacometti, seated man

&&&&&&

Ook inspirerend vindt Jonathan de wijze van presenteren in het Baltic Centre for Contemporary Art in Newcastle. In het Baltic wordt bijvoorbeeld een zaal helemaal ingericht met maar 1 kunstwerk. (Frank merkt op dat hetzelfde gebeurde bij een recente expositie van Ettore Spalletti in het Museum Kurhaus in Kleef.)

Het meest afschuwelijke voorbeeld van presenteren trof hij aan in Museum Schloss Moyland, waar op sommige wanden wandvullend alles door elkaar en tegen elkaar aan wordt getoond. Schilderijen, tekeningen, maar ook (van) werk van Joseph Beuys wordt veel te veel en te dicht op elkaar getoond. Marcella merkt op dat zo'n wandvullende presentatie in de 19e eeuw heel gewoon was. Frank merkt t.a.v. Schloss Moyland op dat de tijdelijke exposities in het bijgebouw vaak wel goed zijn ingericht.

&&&&&&

Behalve kunst is Jonathan ook erg geraakt door taal, zeker de Nederlandse taal, en zeker poëzie zoals van Lucebert, Gerrit Achterberg en Hendrik Marsman.


Lucebert, alles van waarde is weerloos (bij Rotterdam Blaak, beroemde dichtregel uit `de zeer oude zingt' zie hieronder:)

De zeer oude zingt:
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

-Lucebert-

Lucebert was ook een begaafd en veelzijdig kunstenaar:


Lucebert, lithografie (titel mij onbekend)

Tenslotte presenteert Jonathan als ontoegankelijk (met een knipoog) de slechtste film aller tijden: een bizarre remake? van `Tales of Terror' waar we een stukje van mogen bewonderen (met name het dramatisch slechte spel wordt erg gewaardeerd).

&&&&&&

Hiermee is dan opdracht 1 door alle studenten afgerond. Ik vind dat het een mooie en verrassende serie heeft opgeleverd, waar ik zelf ook heel wat van heb opgestoken. Waarvoor dank. Hopelijk gaat iedereen verder haar/zijn inspiratiebronnen en achtergronden te verdiepen.[Frank]

&&&&&&

Na Jonathans presentatie laat Frank nog werk en een video zien van Chris Ofili.

Ten eerste als reactie op Jonathans verhaal, vanwege Ofilis bijzondere inrichting van The Upper Room (aangekocht door de Tate Gallery)


Chris Ofili, The Upper Room

A large walnut-panelled room designed by architect David Adjaye holds the paintings. The room is approached through a dimly-lit corrridor, which is designed to give a sense of anticipation. There are thirteen paintings altogether, six along each of two long facing walls, and a larger one at the shorter far end wall.

Each painting depicts a monkey based around a different colour theme (grey, red, white etc.). The twelve smaller paintings show a monkey from the side and they are based on a 1957 Andy Warhol drawing. The larger monkey is depicted from the front. Each painting is individually spotlit in the otherwise darkened room. The room is designed to create an impressive and contemplative atmosphere.

The paintings each rest on two round lumps of elephant dung, treated and coated in resin. There is also a lump of the dung on each painting. Strictly speaking, each work is mixed media, comprising paint, resin, glitter, mapping pins and elephant dung. The Upper Room as a whole is described by the Tate as an "installation".

The Upper Room is a reference to the Biblical Last Supper of Jesus and his disciples, hence the thirteen paintings. Ofili states the work is not intended to be offensive, but rather to contrast the harmonious life of the monkeys with the travails of the human race.

Ten tweede omdat Ofili, hoewel hij gewoon in Engeland is geboren en getogen, nadrukkelijk teruggrijpt op de Nigeriaanse afkomst van zijn ouders, en Afrikaanse elementen in zijn kunst verwerkt, waaronder olifantenpoep.

Een reden volgens Frank dat veel kunstenaars op vergelijkbare manier op zoek zijn naar hun `eigen identiteit', is dat een kunstenaar altijd ook vanuit haar/zijn binnenwereld werkt. Je laat als kunstenaar/vormgever altijd ook iets van jezelf zien. Inspiratiebronnen en inzicht in je identiteit/achtergrond kunnen helpen om je verhaal te versterken. Voor Ofili is zijn biculturele achtergrond een belangrijk onderdeel van wat hij wil vertellen (zie ook Myrannes presentatie met Pocahontas).


Chris Ofili, No Woman No Cry (staande op twee voetjes van olifantenpoep, met een kettinghanger van hetzelfde materiaal)

Tot slot keken we nog een video van Ofili, opgenomen nadat hij verhuisd is naar Trinidad. Hij had behoefte aan iets nieuws, er werd van hem teveel hetzelfde verwacht...Ook vertelt hij over de achtergronden van No Woman No Cry, en hoe het rassenvraagstuk hem bezighoudt.

De video is via deze link op the guardian te zien (niet direct hier weer te geven wegens bescherming)

Verslag 2 maart deel 2

Na Margriets presentatie laat Frank onderstaand filmpje zien over Chuck Close:



We hadden het al eerder over Chuck Close gehad, hij is in eerste instantie bekend geworden door fotorealistische portretten op enorm formaat (zie ook fotorealisme, hyperrealisme, onder andere over de invloed van de fotografie op de schilderkunst).

Maar Close verliet zijn oorspronkelijke fotorealisme -al enigszins voordat hij grotendeels verlamd raakte na een bloeding in zijn wervelkolom, maar die handicap dwong hem verder- en ging abstracte pixels gebruiken in zijn werk.



Chuck Close, self portrait (2000)


Chuck Close, detail van rechteroog van self portrait (2000)

Frank wil Close' pixelbenadering graag vergelijken met werk van Wassily Kandinsky, een van de grondleggers van de moderne abstracte kunst:


Wassily Kandinsky, Farbstudie Quadrate

Volgens Frank kun je zo zelfs in het werk van een fotorealistische schilder invloeden zien van de abstracte kunst, die sommige studenten ontoegankelijk of onaantrekkelijk vinden. Chuck Close is zich als fotorealist juist altijd bewust geweest van de merkwaardige relatie tussen afbeelding en werkelijkheid. In wezen bestaat iedere 2-dimensionale afbeelding uit abstracte pixels. De afbeelding kan verwijzen naar iets in de werkelijkheid, maar veel van wat we aan een afbeelding mooi of interessant vinden is gelegen in de behandeling van de abstracte elementen (volgens Frank).

Het motto hiervan volgens Frank is: doe als Chuck Close en vergroot je wereld. Verdiep je ook in dingen die je ontoegankelijk lijken. Er is een schat aan abstracte kunst die je kan helpen om je kleurgebruik/materiaalgebruik/compositie te versterken, ongeacht of je nu realistisch werkt of niet.

&&&&&&&

Tenslotte staan we naar aanleiding van Chuck Close nog even stil bij het feit dat veel `grote' kunstenaars (v/m) last hadden van een handicap, stoornis, afwijking. Het accepteren en wellicht overwinnen hiervan kan soms juist een belangrijke meerwaarde geven.

Verslag 2 maart deel 1

2 Maart: presentatie van Margriet. We horen eerst muziek, onder andere van Deep Forest.

Margriet vindt deze muziek onder andere zo bijzonder omdat het een vreemde mix is van allerlei culturen en stijlen. Hieronder een video van Youtube (niet wat Margriet liet horen)



Behalve muziek laat Margriet een serie illustraties en tekeningen zien die haar voorkeur voor aansprekende kleuren onderstrepen. Van laverinne op deviantart:


laverinne, amethyst rainbow

Verder houdt ze van afbeeldingen van engelen en engeltjes. Zoals Angel van chrono75 op devianart. En het werk van Meredith Dillman (die gebruik van afbeeldingen van haar werken verbiedt) en Victoria Francés:


Victoria Francés, Midnight (met dank aan www.jigsawgallery.com)

%%%%%%%%

Margriet ziet weig in conceptuele en abstracte kunst. Voorbeelden van ontoegankelijk werk (hoewel ze van Alpha-Pi het kleurgebruik wel mooi vindt):


Louis Morris, Alpha-Pi

(Louis Morris was een belangrijke vertegenwoordiger van de stroming Color Field painting.)


Marlow Moss, compositie met dubbele lijn en blauw vlak

Marlow Moss (1889-1958) was een tijdgenote van Picasso en Mondriaan. Ze is lang aangezien voor een minder belangrijke volger van Mondriaan, ondertussen zijn er ook aanwijzingen dat zij juist Mondriaan beïnvloedde. Veel van haar werk werd in de Tweede Wereldoorlog bij een bombardement vernietigd.

&&&&&&&&&

Daarna liet Frank een video zien van Chuck Close (reeds eerder besproken), waarover meer in deel 2 van dit verslag.

Verslag 9 februari

Presentatie van Karin:

zij vindt het werk van Karin Arink erg inspirerend, onder andere vanwege:

-het is sculptuur
-vaak met simpele middelen gemaakt, dat leidt tot een aansprekende eenvoud en helderheid
-maar het beeld zelf is toch complex, intrigerend
-1e indruk nodigt uit om diepere lagen te onderzoeken
-het onderwerp (eigen) menselijk lichaam is aansprekend



Karin Arink, X-pose (yourself to me)

(een dubbele laag in de titel, een lichaamspose in de vorm van een x en...)

citaat 1 van Karin Arinks website:

my work is content-based always centered around a research of different states of self in which physical / mental / emotional / social states interact, overlap, contradict each other

this results in works in a wide variety of media, like cut photos, modelled, cut and stitched sculptures, drawings and spatial cuts of textile and adhesive foil, animations and text works

citaat 2 van haar website:

my work is the result
of a research into the ways in which the (feeling of) self
is formed in interaction with the body

and vice versa:
how the body,
its inner chaos, its posture, the ways it moves, the ways it is dressed and cared for
is a reflection
of the prevailing fictions of self of a person

in this interaction
both body and self are fragile and temporary,
open constructions, vessels of exchange
of modes of existence

my works are signs to convey these interactions
that, in turn,
enable new interchanges
between
'you'
and
'me'

&&&&&&

Ook werk van Gustav Klimt en Alfons Mucha spreekt Karin aan:


Gustav Klimt, goudvis


Alfons Mucha, De Viering van Svantovit (tweede schilderij uit de Slavische Epiek, een serie monumentale schilderijen waarin Mucha zijn echte artisticiteit ontplooide, in tegenstelling tot de posters die hem beroemd maakten, maar die hij zelf beschouwde als commercieel en artistiek minder interessant)

%%%%%%%%

Als ontoegankelijk/onaantrekkelijk noemt Karin werk van Koen Vanmechelen. Ze was onder andere geschokt door de tentoonstelling Het appèl van de kip in het Valkhof Museum, waarbij onder andere een dode kip onder een broeilamp, en een levende haan in een hok te zien waren. (als onderdeel van Vanmechelens conceptuele The Cosmopolitan Chicken Project)


Koen Vanmechelen, tentoonstelling Het appèl van de kip in het Valkhof Museum Nijmegen

We bespreken opnieuw verschillende aspecten van conceptuele kunst. Ook hebben we het over de ethische kant van het gebruik van dieren voor kunst. Wanneer is het misbruik?

Verslag 2 februari

(Wegens griep in de vakantie loop ik nogal achter met de verslagen,en daarom houd ik het ook weer vrij kort.)

Myranne gaf een heldere presentatie, ze vertelt dat ze behalve door kunst ook erg is geïnspireerd door muziek en dans, en met name ook door musicals. Wat ze bijzonder vindt aan kunst is drieledig:

-kunst is mooi
-kunst zet aan het denken
-kunst schept nieuwe werelden

Daarna bekijken we een stukje uit de Walt Disney tekenfilm Pocahontas:



Ook in deze tekenfilm een combinatie van beeld en muziek. Myranne is ook geraakt door de vermenging en tegenstelling van twee culturen. Zelf is ze ook van Zuid-Amerikaans indiaanse afkomst, maar in Nederland en de Nederlandse cultuur opgevoed. Die twee zeer verschillende culturen bepalen mede haar identiteit en ook waar haar interesse op kunstgebied naar uitgaat.

Dan zien we nog interessante interviews met enkele illustratoren van Pocahontas , helaas niet hier reproduceerbaar. Elke illustrator is verantwoordelijk voor éen van de getekende karakters. Wat opvalt is dat elke illustrator aangeeft dat hij/zij iets van zichzelf in die karakters legt. En dat er iets magisch gebeurt wanneer deze karakters dan op het scherm tot leven komen.

&&&&&&&

Tenslotte geeft Myranne als voorbeeld van ontoegankelijke/onaantrekkelijke kunst het schilderij La Trahison des images (het verraad van de voorstelling, Ceçi n'est pas une pipe) van René Magritte.


René Magritte, La Trahison des images.

Frank merkt op dat de schilder Magritte erg bezig was met het verschijnsel dat we met beelden onze wereld proberen te beschrijven, maar dat dit eigenlijk nooit goed kan. En dat er ook verwarring ontstaat: wat is precies het verband tussen een ding zelf, en een afbeelding ervan? Overigens was Magritte ook een uiterst kundige (sur)realistische schilder.

Verslag 26 januari

Kort verslag: Larissa gaf een korte presentatie aan de hand van een (foto)boek dat ze vorig jaar voor een opdracht had gemaakt. Inspirerend vindt ze een classicistisch / romantisch schilderij (ons allen onbekend!). Als moeilijk toegankelijk noemt Larissa abstract-geometrische kunst. Een werk van Jackson Pollock vindt ze daarentegen wel de moeite waard.

#######

Na Larissa's presentatie ging de les over de kernverschillen tussen westerse en oosterse filosofie (kernverschillen volgens Frank natuurlijk).

Kort gezegd richt de westerse filosofie zich volgens Frank meer op de Buitenwereld, de oosterse daarentegen meer op de Binnenwereld. Geluk en voldoening is volgens de westerse filosofie te vinden in (de beheersing van) de Buitenwereld. Volgens de oosterse filosofie gaat het meer om (de beheersing van) de Binnenwereld.

We bespreken voorbeelden van deze zienswijzen. Succes en beroemdheid, uiterlijke schoonheid zijn typisch idealen die in onze westerse samenleving worden nagestreefd. Maar wanneer je die idealen bereikt, word je dan ook gelukkig? Frank noemt het voorbeeld van Michael Jackson, Myranne noemt Britney Spears, en zo ontspint een discussie over de waarde van succes.

Aan de andere kant, als je de oosterse zienswijze overdrijft, dan word je waarschijnlijk een volledig in jezelf gekeerde kluizenaar, die zich niets meer aantrekt van de feedback van anderen en die zijn materiële welzijn verwaarloost.

Malou merkt op dat een verstandige mix van beide filosofieën haar het meest aanspreekt.

&&&&&&

De vraag is nu waarom dit onderwerp relevant is voor kunstenaars en vormgevers. Volgens Frank kan een sterk westerse benadering ervoor zorgen dat je je als vormgever richt op de uiterlijke beheersing van je vak, het `kunnen', en het indruk maken op de buitenwereld. Maar komt dit ook overeen met het innerlijk verlangen, met het innerlijke verhaal dat je als kunstenaar/vormgever wilt vertellen?

Zowiezo laat je met alles wat je maakt ook iets van jezelf zien. Vanuit de oosterse filosofie zou je je als kunstenaar ook kunnen richten op het ontwikkelen van een innerlijke gevoeligheid, het afstemmen op het echte verhaal dat je wilt vertellen. Zonder je daarbij bij voorbaat te laten leiden door wat de buitenwereld daarvan vindt.

De vraag `hoe word ik een goede/pure vormgever?' wordt door de westerse zienswijze waarschijnlijk beantwoord met: ga heel hard oefenen, zorg dat je alle technieken en vormentalen en ... beheerst, en probeer dan om dit zo goed en puur mogelijk toe te passen. Vanuit de oosterse zienswijze zal het antwoord eerder zijn: maak eerst jezelf zo puur en goed mogelijk, en ga dan vormgeven.

&&&&&&

Volgens Frank is de vraag ` Wat is nodig?' een mooie manier om een vruchtbare combinatie van westerse en oosterse benadering te vinden. Wanneer je in een bepaalde situatie goed kunt voelen wat de situatie nu eigenlijk ` nodig' heeft, dan kun je in die situatie een meerwaarde scheppen. Dat geldt algemeen, maar ook als vormgever.

Om een voorbeeld te geven: stel je voor dat je ergens wordt gevraagd voor een expositie. Je kan op dat aanbod ingaan met de gedachte: ik zal wel eens laten zien wat ik allemaal kan, en wat voor moois ik allemaal heb gemaakt (zeg maar ` westers', gericht op beheersing en erkenning - Buitenwereld). Je kan ook denken: ik wil graag mijn verhaal vertellen, het interesseert me niet zo of iemand het ook oppikt (zeg maar ` oosters', gericht op de Binnenwereld).

Maar je kan ook de ruimte gaan bekijken, je afvragen wat voor publiek er komt, welke tijd en situatie er zal zijn, en je afvragen: wat is hier nodig? Wat is nodig vanuit de ruimte, wat is nodig vanuit het publiek, maar ook: wat is nodig vanuit mezelf, mijn eigen verhaal? Want als ik van binnen niet tevreden ben, is het dan wel geslaagd?

We zien veel moderne kunstenaars die hun exposities afstemmen op de specifieke locatie en het tijdstip en publiek. In hoeverre ze ook afstemmen op hun eigen innerlijke verhaal is niet altijd eenvoudig te achterhalen, maar het speelt vaak wel een belangrijke rol.

Verslag 19 januari deel 2

Vervolg van Claudia's presentatie:

We bekijken het inspirerende werk van DeaDNeSS op deviantart, niet zonder verbazing over de enorme technische vaardigheid onder andere met balpen:

http://deadness.deviantart.com/art/Chimerism-25853772
http://deadness.deviantart.com/art/Iris-29215266

De kunstenaar is duidelijk tegen elk gebruik van zijn afbeeldingen voor welk doeleind ook, vandaar dat ik alleen de links geef, maar ga ze bekijken! (Klik even op de tekening om een grotere versie te zien.). De tekening Chimerism hebben we uitgebreid bekeken en besproken. Sommigen vragen zich af of zoiets spontaan ontstaat zonder vooropgezet plan, Frank ziet er een zorgvuldig opgebouwde compositie in. Daar kunnen volgens hem best elementen in zitten van eerdere spontane verkenningen.

Sommigen herkennen ook een zekere geestverwantschap met het surrealisme van Salvador Dalí. Frank moet denken aan:


Salvador Dalí, de metamorfose van Narcissus

&&&&&&&&

Jonathan vraagt zich af (niet als kritiek op het werk van DeaDNeSS, integendeel) hoe iemand hiervan kan leven. Claudia antwoordt dat veel van dit werk in opdracht gebeurt. Malou zou graag een filmpje zien van hoe deze mensen werken, onder andere omte zien hoe ze sommige dingen technisch realiseren.

Tot slot van haar presentatie geeft Claudia aan dat de kunst die haar weinig zegt meestal conceptueel is. Dat wil zeggen, kunst waarvan de technische uitvoering minder belangrijk is dan het idee erachter.

######

In de paar resterende minuten hebben we het weer over de rol van techniek in relatie tot het te vertellen verhaal. Frank vindt soms dingen die technisch zeer knap zijn toch minder interessant of minder geslaagd dan andere werken. Voor hem persoonlijk is de technische uitvoering vaak wel erg belangrijk, maar is het ook belangrijk of het verhaal dat verteld wordt voldoende diepgang heeft.

Aan de andere kant is het woord `kunstenaar' niet voor niets afgeleid van `kunnen'. Vaak vind je waardering in de ogen van de buitenwereld wanneer je iets technisch knap kunt. Dat geeft je ook een soort houvast wanneer je op zoek bent naar waardering van buitenaf. Toch kan het een interessante, verantwoorde keuze zijn om niet voor technische perfectie te kiezen. Meer hierover in de hiernavolgende les.

Verslag 19 januari deel 1

Kort verslag weer:

Claudia gaf een boeiende presentatie. Ze geeft aan dat de technische uitvoering van een werk bij haar voorop staat. Ze is bijzonder geboeid door potlood- en pentechnieken, en bestudeert allerlei illustratoren en kunstenaars op www.deviantart.com . Wanneer ze iets tegenkomt dat ze bijzonder mooi vindt, gaat ze oefenen om eenzelfde vaardigheid te ontwikkelen.

We bekijken onder andere een realistisch potloodportret van Hugh Laurie (hoofdrolspeler van
House (portrettist mij onbekend). Claudia vraagt zich aan de ene kant soms wel af wat de meerwaarde is ten opzichte van een foto, aan de andere kant vindt ze het superknap gedaan en is dat voor haar al voldoende. Frank vindt dat zowel potloodtekeningen als schilderijen toch een hele eigen atmosfeer/uitstraling hebben, vergeleken met een foto. Vroeger zag hij ook de meerwaarde van superrealistische schilderijen en tekeningen niet zo, maar nu valt het hem op dat door het gebruik van potlood of verf de portretten in zijn beleving vaak verrijkt worden. Omgekeerd vindt hij in goed afgedrukte foto's weer dingen terug die je niet makkelijk kan tekenen of schilderen. We komen zo te praten over het werk van Chuck Close, een schilder en tekenaar die bekend is geworden met vaak fotorealistische portretten, maar die ook experimenteert met een pixelbenadering van zijn onderwerpen (van een afstand realistisch, van dichtbij zeer abstracte pixels).


Chuck Close, Bob


Chuck Close, Maggie (photo by Ellen Page Wilson, courtesy of PaceWildenstein, New York, ©Chuck Close [and i hope ellen and chuck don't mind]



We bekijken op www.deviantart.com werk van Leonid Afremov:


Leonid Afremov, Green Dreams

Qua kleurgebruik doet het Frank denken aan de beroemde kunstenaar Franz Marc, mede-oprichter van de kunstenaarsgroep Der Blaue Reiter (begin 20e eeuw) waar ook Wassily Kandinski en Paul Klee toe behoorden:


Franz Marc, Rehe im Wald, 1914

(wordt vervolgd)

Verslag 12 januari

12 Januari gaf Pim een boeiende presentatie, die met de discussie eromheen de les vulde. Een heel kort verslag alleen, i.v.m. tijd en energie.

Pim gaf aan dat hij in de beeldende kunst vaak geen uitgesproken voorkeur dan wel afkeer heeft. Hij kan veel verschillende stromingen om verschillende redenen vaak waarderen, ook bij werk waar veel anderen afhaken.

Bij film is zijn voorkeur en mening wel vaak wat uitgesprokener.

Als inspirerend presenteert Pim een fragment van de film π van Darren Aronofsky. De film gaat over een wiskundige, een getaltheoreticus die gelooft dat er een wiskundige orde te vinden is in de chaos van de wereld. We bekijken een fragment op Youtube: de Subway Scene (embedding is helaas uitgeschakeld).

Aronofsky vindt Pim een inspirerend filmmaker, omdat hij intrigerende en niet-standaard beelden gebruikt in een niet-standaard verhaallijn.

Als tegelijkertijd inspirerend en toch ook ontoegankelijk presenteerde Pim een stukje van Cremaster 3, een van de vijf(!) lange films van het project Cremaster van beeldend kunstenaar Matthew Barney:


uit Cremaster 3, van het project Cremaster van Matthew Barney

Inspirerend mede vanwege de enorme omvang van het project, dat 8 jaar in beslag nam. En ook omdat het zo knap is om zoveel mensen voor je ideeën mee te krijgen, dat je zo'n project kunt realiseren.

Tegelijkertijd ontoegankelijk, omdat de beeld- en vormgevingstaal precies is hoe Pim het niet zou doen. Het is allemaal zeer overdreven, over de top.

De aansluitende discussie gaat over mogelijke verbanden van wiskunde en kunst, cliché en niet-cliché manieren van vertellen, verhaallijnen, aansluiting vinden voor je ideeën.

Verslag 5 januari deel 2

Vervolgd van deel 1:

Zo komen op de vraag welk soort werk we eigenlijk willen maken, welk soort werk we durven te maken en welk soort werk we durven te laten zien. Ook het `afwijkende' van CocoRosie sluit goed aan op de thematiek van de afgelopen lessen. We komen daar via een schema op terug:


schema 6: `normaal' en `niet normaal' (klik met rechtermuisknop op view image voor een vergroting)

We hebben het schema op 15 december ook al een beetje besproken. Waar het om gaat is dat in de buitenwereld er vaak een vaag gedefinieerd gebied als `normaal' wordt ervaren. Volgens Frank is zeker in Nederland de onuitgesproken druk vrij groot om `gewoon' te doen, `normaal' te doen.

Dit begint al met wat onze directe persoonlijke omgeving van ons en ons werk vindt. Het kan lastig zijn om van de verwachtingen en beelden van die omgeving (met name familie) los te komen, en een eigen pad te kiezen. Sommigen herkennen dit wel, en geven aan dat ze voor hun omgeving ander werk maken dan datgene wat ze echt fascineert.

Dit heeft te maken met (persoonlijke of professionele) waardering, waar de meesten van ons behoefte aan hebben. Die waardering is vaak het makkelijkst, wanneer we maar binnen dat veilige `normale' gebied blijven.

Maar juist in de kunstenwereld geldt dat vernieuwing, verdieping, ontstijging aan het cliché, meestal komt van buiten dat vaag gedefinieerde `normale' gebied.

*******

Het kan zijn dat je je gaat aanpassen aan wat er van je verwacht/gehoopt wordt, terwijl je diep van binnen iets anders wilt. Wat bijvoorbeeld als je inderdaad pornografisch werk wilt maken, of zeer gewelddadige beelden wilt scheppen? - uit wat voor motieven dan ook. Of werk wat om een andere reden buiten het `gewone' valt?

Laat je je dan tegenhouden door de druk vanuit de buitenwereld? Frank geeft aan dat je ook ervoor kunt kiezen om bepaald werk wel te maken, maar niet te laten zien, of aan een zorgvuldig gekozen publiek. En je kan ook onder een andere naam werk laten zien, of anoniem.

Het punt is hierbij dat je zelf erover kan nadenken welk publiek je wil bereiken, op welke manier (podium), en onder welke naam (je eigen naam, een pseudonym of anoniem). Door je bewust te worden van het feit dat de maatschappij je -vaak onbewust- een druk oplegt om je aan te passen aan gangbare normen, kun je misschien ook makkelijker jezelf daarvan losmaken -mocht je dat willen.

Misschien wil je er zelfs mee gaan spelen, en met je thematiek en publiek gaan experimenteren, zoals een aantal moderne kunstenaars doen.

&&&&&&

Het bovenstaande is niet voor iedereen even relevant, voor velen zal gelden dat het werk dat ze graag maken wel redelijk aansluit bij wat de maatschappij verwacht en waardeert. Dan nog is begrip en kennis van andere `niet-normale' posities vaak wel een verrijking, vindt Frank. We komen hier in de volgende lessen met beeldmateriaal op terug.

Verslag 5 januari deel 1

Op 5 januari gaf Malou een uitgebreide en heldere presentatie (wegens beperkte energie mijnerzijds alleen een beknopt verslag).


Egon Schiele, zittende vrouw, 1917

Malou begint bij Egon Schiele. Bovenstaande tekening spreekt Malou op een bijzondere manier aan, omdat het voor haar weergeeft hoe zij zichzelf zou willen portretteren / geportretteerd zien; precies die houding is wat bij haar past.

Vervolgens kijken en luisteren we naar CocoRosie, een `freak folk' groep die volgens Malou ook heel duidelijk verwijst naar de kindertijd als diepe bron van inspiratie. Je ziet kinderinstrumenten, een wonderlijke kinderfantasie-achtig optreden met aparte make-up, schmink, en kleding, en ook een vreemde mix van aparte instrumenten uit andere culturen. [Marijke heeft de hele VPRO uitzending thuis, en zal daar wellicht nog meer van laten zien in 1 van haar lessen].


CocoRosie, Black Rainbow

Het zoeken naar de inspiratie die we als kinderen hadden, waarin geen combinaties op voorhand te vreemd waren, is iets dat Malou erg aanspreekt. [Het is ook in de beeldende kunst een belangrijke inspiratiebron geweest voor moderne kunstenaars, daar komen we hopelijk nog op terug].

Tenslotte presenteert Malou als `moeilijk toegankelijk' nog werk van Hermann Nitsch:


Hermann Nitsch, kruisiging (?precieze titel mij onbekend), publieke performance

Malou heeft een dubbel gevoel bij zijn werk, afstoting-aantrekking tegelijkertijd. Ze vindt het werk shockerend, en kan slecht tegen al dat bloed, en aan de andere kant fascineert het haar toch, en wordt ze haast gedwongen te kijken. Je wordt als toeschouwer eigenlijk gemanipuleerd door de kunstenaar, volgens Frank, en dat is juist onderdeel van het kunstwerk. Overigens denkt Frank in dit beeld ook een verwijzing te zien naar schilderijen van Francis Bacon.

Frank zegt zelf ouderwets te zijn, en vaak moeite te hebben met kunst die niet direct tastbaar is. Maar er is wel een duidelijke verschuiving in de moderne kunst, namelijk dat veel kunstenaars de interactie met publiek zoeken, en dat hun kunst eigenlijk bestaat uit die interactie. Marijke voegt daaraan toe dat de kunstenaar zelf ook het kunstwerk wordt.

&&&&&&&

Over shockerend werk gesproken: ook Egon Schiele heeft zeer sexueel confronterend, haast pornografisch werk gemaakt. Zo komen op de vraag welk soort werk we eigenlijk willen maken, welk soort werk we durven te maken en welk soort werk we durven te laten zien. Ook het `afwijkende' van CocoRosie sluit goed aan op de thematiek van de afgelopen lessen. We komen daar via een schema weer op terug.

[wordt vervolgd]

Opdracht 1 presentatiedata (vervolg)

Vorige week hebben we de volgende presentatiedata afgesproken voor opdracht 1:

12 januari: Pim
19 januari: Claudia
26 januari: Larissa
2 februari: Myranne

Doel en lesopzet van `Beeld en Wereld' (kunstbeschouwing)

Voor de onderwijsbeschrijving van de Unitacademie is gevraagd om ook voor dit vak een beschrijving van doelen en lesopzet te geven. Wellicht voor jullie studenten ook interessant...hoewel jullie allang weten wat we allemaal (niet) doen ;-) .

#######

Het vak Beeld en Wereld (Kunstbeschouwing) heeft als doelen:

1. De studenten inzicht te leren verwerven in:

• de eigen beeldende motivatie, en de eigen thematiek (het eigen `verhaal’)
• de beeldende motivatie en thematiek van andere (meestal bekende) kunstenaars en vormgevers door de eeuwen heen, en de kunsthistorische samenhang hiervan
• de positie van beeldend kunstenaars/vormgevers in relatie tot de buitenwereld en opdrachtgevers, en de eigen positie
• de (vaak lange) weg die nodig is om tot duurzaam kunstenaarschap/vormgeverschap te komen
• het beeldend-scheppend proces an sich
• het eigen beeldend-scheppend proces
• de rol van `techniek’ in relatie tot het te vertellen `verhaal’
• de rol van `publiek’ en van feedback in relatie tot het te vertellen `verhaal’
• de glijdende schaal tussen `kunst’ en de populaire beeldcultuur
• het modegevoelige van `kunst’
• …

2. De studenten helpen met het vinden van inspiratiebronnen

3. De studenten helpen met

• loskomen van eigen `oordelen’
• experimenteren, onderzoeken van nieuwe mogelijkheden, in de ruimste zin.
• het omgaan met oordelen van anderen (al dan niet `deskundig’)
• het opbouwen van zelfvertrouwen, zowel persoonlijk als qua beeldend vermogen – en het besef dat geduld en hard werken nodig zijn
• het omgaan met eigen tekortkomingen, afwijkingen, `anders’ zijn – en het wellicht te kunnen gebruiken als `kracht’
• verdiepen van thematiek en werk
  

4. De studenten kennis laten maken met

• kunst uit andere culturen
• verschillende gezichtspunten op kunst en vormgeving
• andere filosofische stromingen dan de westerse
• een flinke hoeveelheid kunst en kunstenaars uit allerlei tijden, waaronder zeker de huidige tijd
• belangrijke elementen van de –in kunstkringen vaak ondergewaardeerde- populaire beeldcultuur

5. De studenten helpen met leren praten/schrijven/communiceren over kunst en vormgeving, met name

• over hun eigen werk en beeldend proces
• over het werk van anderen
• over inspiratiebronnen en thematiek

Het klassikaal presenteren van eigen inspiratiebronnen en het maken van een korte kunstenaarsbeschrijving van zichzelf zijn de twee opdrachten voor de studenten in het tweede jaar.

******
De lesopzet waarin deze doelen hopelijk voldoende gerealiseerd worden is een klassikale ronde-tafel, aangevuld met een aanzienlijke hoeveelheid beeldmateriaal. Bepaalde kernschema’s (Binnenwereld <--> Buitenwereld) komen telkens terug.

Verslag 15 december

Op 15 december drie boeiende presentaties, van Jos, Micha en Tamara, waarvan hieronder heel in het kort een verslag.

Jos komt gaandeweg tot de conclusie dat hij vooral geïnspireerd is door de wereld van strips en striptekenen. Van hem hoeft het allemaal niet zo diepzinnig en wordt het belang van `Kunst' met een hoofdletter teveel opgeblazen. Dat gaat ten koste van de waardering voor veel striptekenaars, die volgens Jos ontzettend knappe en mooie beelden en verhalen maken die niet onderdoen voor wat in musea te zien is.

Bijvoorbeeld Alvin Lee:


Alvin Lee, Night Warriors

In bovenstaande tekening zijn veel van de karakters die Alvin Lee bedacht samen te zien. Naar aanleiding hiervan bekijken we een flink aantal plaatjes van strips, maar ook schilderijen/tekeningen van bekende kunstenaars die duidelijk gebruik maken van stripachtige technieken. Volgens Frank is het onderscheid tussen striptekenen en kunst veel minder scherp dan wel eens wordt gedacht, en zijn kunstenaars al sinds de oertijd ook striptekenaars (grottekeningen bijvoorbeeld). Aan de andere kant zijn veel striptekenaars zelf ook medegevormd en vaak ook geïnspireerd door de traditie van de beeldende kunst. Jos' voorbeeld Night Warriors hierboven vertoont duidelijk grote overeenkomst met de Nachtwacht van Rembrandt:


Rembrandt van Rijn, de Nachtwacht.

Een andere inspirerende stripkunstenaar is Frank Miller, de schrijver van graphic novels over `Sin City' (recentelijk ook zeer succesvol verfilmd).


Frank Miller, afbeelding uit Sin City.

Jos geeft aan dat abstracte kunst hem niet zo aanspreekt, en opnieuw bekijken we bovenstaande afbeelding, die Frank vooral sterk vindt vanwege de enorme abstractie van de compositie. Het feit dat er -behalve de abstractie- toch ook een herkenbaar realistisch beeldelement is, maakt voor een aantal studenten een belangrijk verschil. Eigenlijk hetzelfde verhaal als bij de bespreking door Marcella van het werk van Turner.

&&&&&

Het gesprek komt op de vraag bij welk soort `cultuur' we ons thuis voelen. De wereld van de echte stripfans is bijvoorbeeld zo'n cultuur. Prettig om in te vertoeven als je zelf ook stripfan bent, omdat mensen je makkelijker begrijpen. Er zijn diverse stripfestivals die wat dat betreft erg inspirerend kunnen zijn.

Micha sluit hier in zijn presentatie op aan. Hij is in het algemeen niet erg geïnspireerd door bekende kunstenaars, en vindt de meeste musea maar saai. Daarentegen vindt hij allerlei activiteiten en dingen van `gewone', onbekende mensen om hem heen (waaronder werk van medestudenten) vaak wel erg inspirerend. Daarnaast is hij ook gegrepen door World of Warcraft (een multiplayer online role playing game, ontworpen door Rob Pardo, Jeff Kaplan en Tom Chilton), zowel door de fraaie en knappe vormgeving als door het interactieve aspect ervan. Je kunt een hele wereld zelf scheppen, dat is veel interessanter dan naar iets zitten te kijken dat door iemand anders al helemaal is vastgelegd (zoals volgens Micha een schilderij). Jos merkt nog op dat hij vindt dat Micha zichzelf daarin niet moet tegenhouden, omdat hij zoveel in huis heeft: `ga er gewoon voor'. Malou waarschuwt wel voor de verslavende werking van het online gamen. Het boeiende aan World of Warcraft, namelijk dat je zelf een hele wereld kunt creëren, is hierbij voor sommigen ook een valkuil, omdat ze oog verliezen voor de echte wereld.

Frank merkt op dat dit voor sommige workaholic kunstenaars misschien ook wel geldt.


afbeelding uit World of Warcraft

&&&&&&

Tamara is zeer geraakt door Frida Kahlo, en heeft een powerpoint presentatie gemaakt met een samenvatting van haar leven en een aantal werken. Zij vindt het bijzonder knap dat Kahlo ondanks haar moeilijke leven, en het zware verkeersongeluk dat ze kreeg, op een heel persoonlijke en beeldrijke manier kon schilderen. Veel schilderijen gaan over haar persoonlijke beleving, ze is volgens Frank een schilder die sterk werkt vanuit haar `binnenwereld'.


Frida Kahlo, gebroken kolom (verwijzend naar haar wervelkolom die bij het genoemde verkeersongeluk onherstelbaar zwaar beschadigd raakte).

Als moeilijk toegankelijk werk presenteert Tamara een tweetal tekeningen van Herman Brood, waarin ze voor zichzelf na uitgebreide bestudering toch allerlei lagen heeft ontdekt (dat was onderdeel van de originele opdracht).



Herman Brood, titel en werk mij onbekend.

We bekijken allerlei werk van Frida Kahlo, en zien in het werk van Herman Brood weer de striptechniek heel duidelijk naar voren komen.

Verder besproken:

-Hoe kun je je positie bepalen in de buitenwereld?
-Hoe goed is de overeenkomst tussen je zelfperceptie en de perceptie die anderen van je hebben?
-`Normaal' en `niet normaal' - Marijke raadt iedereen aan om de huidige expositie `Niet Normaal' te bezoeken in de Beurs van Berlage, Amsterdam.